زمینه و هدف: ژست قدرت که با حالت های باز و گسترده بدن بیان می شود، علاوه بر آن که یکی از پیامد های احساس قدرت محسوب می شود، می تواند منجر به تغییر در احساس، تفکر و رفتار مرتبط با قدرت در انسان شود. این مساله طی سال های اخیر از موضوعات چالش برانگیز تحقیقات بوده و همچنین مورد توجه بسیار عموم قرار گرفته است. از آن جا که این ژست ها عملی ساده و کوتاه هستند، می توانند ابزار مناسبی برای ایجاد تغییرات آنی و کوتاه مدت در احساس و رفتار انسان محسوب شوند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر وانمود کردن ژست قدرت بر خلق، خطر پذیری و آستانه درد با توجه به نقش عزت نفس انجام گرفت. روش: روش پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر دانشگاه اراک (به استثنای دانشجویان رشته روانشناسی) در سال تحصیلی 1398-1399 بوده، که از این جامعه 120 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند، و در هر یک از دو مطالعه به صورت تصادفی در سه گروه ژست قدرت بالا، ژست قدرت پایین و گواه قرار گرفتند. در مطالعه اول پس از اندازه گیری های پیش آزمون، و دو دقیقه اجرای ژست ها، بلافاصله پس آزمون انجام شد؛ در حالی که در مطالعه دوم ژست ها روزی دو دقیقه و به مدت یک هفته اجرا شدند. ابزار این پژوهش شامل مقیاس عزت نفس روزنبرگ، سیاهه خلق، تکلیف تصمیم گیری بارت فرانسوی و فشار سنج بود؛ و به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد وانمود کردن ژست قدرت بالا/ پایین در مطالعه اول بر خطرپذیری و آستانه درد تأثیر معنادار داشته است؛ اما در مطالعه دوم چنین تأثیری مشاهده نشد. همچنین در هر دو مطالعه تأثیر معناداری از وانمود کردن ژست قدرت بالا/ پایین بر خلق مشاهده نشد. نتیجه گیری: براساس نتایج به دست آمده می توان گفت وانمود کردن ژست قدرت بالا/ پایین، بر خطرپذیری و آستانه درد تأثیر داشته؛ اما این تأثیر پایدار نبوده، از این رو با از دست رفتن آثار آنی ژست ها، وانمود کردن آن ها در طول زمان، موثر نمی باشد. این یافته ها لزوم توجه به پیامدهای وانمود کردن ژست قدرت بالا و ژست قدرت پایین را آشکار می سازد.
