روی از جمله عناصر معدنی کم مصرف ضروری برای عملکردهای بیوشیمیایی و سیستم ایمنی در بدن می باشد. عنصر روی از طریق تاثیر بر فعالیت آنزیمی، بیان ژن و یا اثر بر هورمون های میتوژنیک، انتقال سیگنال ها، رونویسی و سنتز RNA، بر رشد، تولیدمثل و سیستم ایمنی تاثیر می گذارد و در ساختمان و عملکرد بیش از 2000 فاکتور رو نویسی ایفای نقش می کند. عنصر روی کوفاکتور ضروری برای بسیاری از پروتئین های ساختمانی و اجرایی است. روی به دو شکل آلی و غیر آلی در طبیعت وجود دارد. نوع معدنی به علت جذب و زیست فرآهمی و هم چنین ذخیره پایین در بدن نسبت به نوع آلی، جای خود را به نوع آلی داده است. مطالعات نشان داده است که برخی میکروارگانیسم به خصوص مخمر می تواند با بهره گیری از قندهای محلول و اسیدهای آلی، توده سلولی با محتوای بالای پروتئین تولید تولید کند. هم چنین می تواند عناصرمعدنی را که زیست فرآهمی پایین و سمیت بالا داشته را به شکل آلی که ایمن تر و از نظر زیستی فعال تر بوده، تبدیل کند. در حقیقت مخمر یک حامل مناسب برای بیوترانسفورماسیون این عناصر بوده و یکی از اقتصادی ترین منابع نوع آلی این عناصر کمیاب، مخمر رشد یافته در محیط کشت غنی شده با نوع معدنی است. یک ویژگی مهم مخمرها، تکثیر سریعشان است که بوسیله افزایش زیاد توده زنده سلول مشخص می شود. در نتیجه، جذب و تبدیل بسیاری از مواد معدنی از محیط در ساختار مخمرها مشاهده شده است. بسیاری از عناصر کمیاب مانند روی که برای حیات ضروری اند، به طور طبیعی بوسیله مخمر ذخیره و انباشته می شود. فرآیند تجمع زیستی روی در مخمر بوسیله دو مکانیسم صورت می گیرد: 1- باند شدن خارج سلولی از طریق لیگاندهای گروه غشا، 2- تجمع داخل سلولی مرتبط با انتقال یون ها از میان غشای سیتوپلاسمی به بخش های داخلی تر سلول و ذخیره در واکوئل ها. بنابراین مخمر می تواند روی معدنی را که زیست فرآهمی پایین و سمیت بالا داشته را به شکل آلی که ایمن تر و از نظر زیستی فعال تر بوده، تبدیل کند. استفاده از روی آلی در مقایسه با نوع معدنی در جیره، به احتمال زیاد موجب بهبود افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک، عملکرد سیستم ایمنی و در نهایت کاهش تلفات و افزایش راندمان تولید گله خواهد شد. بنابراین هدف از انجام این طرح، تولید روی آلی (مخمر غنی از روی) به وسیله ساکارومایسس سرویزیه و تعیین بهترین سطح موثر آن بر عملکرد تول
