سازه های غیر فلزی ساخته شده از مواد مرکب سازه های جدیدی هستند که به تازگی وارد صنایع نوین علی الخصوص صنعت هوافضا شده اند. البته در گذشته هم از مواد مرکب استفاده می شد ولی در دو دهه اخیر کاربرد این مواد به شدت افزایش پیدا کرده است. کامپوزیت یا مواد مرکب به موادی گفته می شود که از چند جزء مختلف ساخته شده باشد. کامپوزیت انواع مختلفی دارند و به همین خاطر فرایندهای تولید آنها نیز متفاوت است در یک دسته بندی کلی کامپوزیت ها به سه دسته زمینه پلیمری، فلزی و سرامیکی تقسیم بندی می شوند. یک طراح همواره با توجه به شرایط و نوع کاربرد به دنبال انتخاب بهترین می باشد. در بحث طراحی همیشه متغیرهایی چون جنس ماده، ابعاد، استحکام، صلبیت و مشخصه های دینامیکی چون فرکانس طبیعی پرچالش ترین قسمت طراحی بهینه برای رسیدن به اهداف نهایی است در واقع هدف از پروسه طراحی پاسخ به این سوال که بهترین ترکیب بندی متغیرهای طراحی برای رسیدن به بهترین پیکربندی یک سازه از دغدغه های طراحان سازه است. در طراحی سازه دو فرآیند انجام می شود که شامل طراحی اولیه که پروسه تغییر و حدس ابعاد، شکل ها و مواد برای یافتن بهترین پیکربندی سازه جهت تحمل بارهای معین و انجام وظایف مشخص آن و آنالیز که تعیین رفتار پاسخ یک سازه مشخص تحت بارهای اعمال شده می باشد. شاید تصور شود که آنالیز یک پروسه گسترده و مشکل است اما در مقایسه با طراحی بسیار محدود و آسان می باشد. بر خلاف آنالیز، طراحی پروسه ای است مطابق با نیازها که شامل تغییر تمام ابعاد شکل ها و شاید مواد یک سازه می شود تا آن پیکر بندی بتواند نیروهای مشخصی را تحمل کند و همچنین کمترین وزن و هزینه را داشته باشد. کلید یک طراحی موفق توانایی در برقراری روابط مکانیکی بین پیکر بندی و کارایی طرح می باشد. بعضی از اجزا طراحی را می توان به خوبی درک کرد اما برخی دیگر خیلی شناخته شده نیستند. در کارایی یک طراحی خوب باید امکان اجزایی مختلف طراحی به شرح زیر را بررسی نمود:
