خلیل فقیهی

در این پژوهش ابتدا پنج ساختار پلی اورتانی حاوی گروه فنیل آزو با استفاده از دی ایزو سیانات (4) در زنجیر اصلی تهیه شد و خواص آن ها از قبیل خواص حرارتی مورد بررسی قرار گرفت سپس یکی از این پلی اورتان ها که با استفاده از بیس (2 و 5-دی متیل-4-هیدروکسی فنیل) پارا تولیل متان (7) تهیه شده بود، جهت ساخت نانو کامپوزیت مغناطیسی مورد استفاده قرار گرفت. کاربرد نانوکامپوزیت مغناطیسی پلی اورتانی (14) - حاوی آزو بنزن و بتا سیکلودکسترین - در حذف فنل ها از آلاینده های آلی از آب مورد مطالعه قرار گرفت. ابتدا ترکیب 4 ،4- (دی آزن 1 و 2- دی ایل) دی بنزوئیک اسید (2) تهیه شده و به مونومر 4 و4 -(دی آزن 1 و 2- دی ایل) دی بنزوئیل آزید (3) تبدیل شد و این ترکیب تحت جو نیتروژن به 1 و 2- بیس (4- ایزوسیاناتو فنیل) دی آزن (4) تبدیل گردید. سپس با اضافه شدن دی ال (7) به دی ایزوسیانات (4)، پیش پلیمر حاصل شده که با اتصال به بتا سیکلودکسترین و نانو ذرات مغناطیسی آهن، پلیمر (14) به عنوان محصول نهایی حاصل می شود. ویژگی های نانو کامپوریت 14 به وسیله طیف سنجی مادون قرمز (FT-IR)، طیف سنجی رزونانس مغناطیس هسته (NMR)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM- EDX)، پراش اشعه X(XRD)، آنالیز وزن سنجی حرارتی (TGA)، مغناطیس سنجی (VSM) و طیف سنجی UV-Vis مشخص شد. با اضافه کردن پلی اورتان (14) به پلی وینیل الکل (PVA) و استفاده از نتایج خواص مکانیکی مشخص شد که پلی اورتان (14) سبب کاهش خواص مکانیکی پلی وینیل الکل می گردد. بررسی خواص مغناطیسی نشان می دهد که قدرت مغناطیسی نانوذرات آهن با پوشش دهی با سیلیکون دی اکسید کاهش می یابد. در ادامه پلیمر (14) به عنوان یک جاذب جدید برای حذف 4-کلرو فنل و 4-نیترو فنل از محیط آبی به کار گرفته شد. همچنین تاثیرات pH، دما، زمان و مقدار جاذب بر میزان جذب مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد میزان جذب به شدت به میزان جاذب و pH وابسته می باشد به نحوی که بیشترین میزان حذف درpH برابر با 3 و 50 میلی گرم از جاذب بوده که به ترتیب 94 و 3/91 درصد حذف برای 4-نیتروفنل و 4-کلرو فنل به دست آمد.