جواد ذوالقرنین

در این تحقیق از نانوکامپوزیت مغناطیسی سولفات بیسموت به عنوان یک جاذب موثر برای حذف کلرید از آب استفاده شده است. تکنیک‌های آنالیز سطحی مانند: آنالیز عنصری، میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدانی (FE-SEM)، طیف‌سنجی فروسرخ تبدیل فوریه (FTIR)، طیف‌سنجی پراکنده انرژی پرتو ایکس (EDS) و مغناطیس‌سنجی نمونه ارتعاشی (VSM) برای مشخصه‌یابی استفاده شد. مقدار یون کلرید باقیمانده توسط اسپکتروفتومتری مرئی تعیین شد. بهینه سازی فرآیند حذف کلرید به روش یک عامل در زمان انجام شد و شرایط بهینه به دست آمد: زمان تماس یک ساعت ، pH برابر 2 ، دما 40 درجه سانتی گراد مقدار جاذب 0.1 گرم غلظت کلرید 1000 میلی گرم بر لیتر. در شرایط بهینه، حداکثر درصد حذف (R%) و ظرفیت جذب (qmax) به ترتیب 85در صد و85 میلی گرم بر گرم. ایزوترم های جذب به منظور توجیه رفتار جاذب-جذب شونده مورد بررسی قرار گرفت . داده های تجربی به خوبی با حالت ایزوترم لا نگمویر(0.999 (R2=ومدل سینیتیکی شبه مرتبه دوم) 0.999=R2 )مطابقت داشتند. از بررسی ترمودینامیکی مشخص شد که فرآیند حذف کلرید یک فرآیند خودبخودی و گرماگیر است. مطالعات واجذب با استفاده از حلال های مناسب انجام شد. اثر یون های مزاحم و بررسی نمونه واقعی نیز انجام شد