جواد ذوالقرنین

در این بررسی از جاذب نانو هیدروکسی آپاتیت اصلاح شده با اصلاح کننده PEG (پلی اتیلن گلیکول) به عنوان یک جاذب کارا و جدید برای حذف رنگ ایندیگوکارمین از محلول آبی استفاده شده است. در تمامی مراحل روش اسپکتروفوتومتری مرئی برای اندازه گیری میزان رنگ باقیمانده بکار رفت. اثر عوامل موثری مانند pH ، دما، غلظت رنگ، زمان و مقدار جاذب بر درصد حذف و ظرفیت جذب جاذب بررسی شد. به منظور توصیف رفتار تعادلی برهمکنش جاذب-جذب شونده، همدماهای لانگمویر، فروندلیچ، ترکیب لانگمویر-فروندلیچ، دوبینین-رادشکوویچ، سیپس و تمکین مورد بررسی قرار گرفت و داده های تجربی به خوبی توسط همدمای جذب لانگمویر-فروندلیچ و سیپس با R2 برابر با 9927/0 توصیف شد و بیشینه ظرفیت جذب در هر دو مدل برابر 3/129 (میلی گرم بر گرم) می باشد. اثر حضور یون های Mg2+ ،Ca2+ ، K+ و Na+ بر درصد حذف رنگ بررسی شد. میزان واجذبی رنگ ایندیگوکارمین از جاذب هیدروکسی آپاتیت اصلاح شده با PEG، با استفاده از HCl ، CH3COOH ، HNO3 و NaOH مطالعه شد و NaOH با غلظت 005/0 مول بر لیتر به عنوان موثرترین واجذب کننده شناخته شد. طیف FT-IR ، XRD ، EDS و تصاویر SEM جهت شناسایی گروه های عاملی درگیر در فرآیند جذب، ثبت و بررسی شد.