جواد مظفری

در این پژوهش با استفاده از مدل MODFLOW، به بررسی تغییرات هیدروگراف دشت نهاوند و بر پایه رقوم بازسازی شده سطوح آب مشاهداتی در بین دو بازه 1/7/1385 تا 18/6/1395 پرداخته شد؛که از این بین در حدود 75 درصد از داده ها به منظور واسنجی به روش PESTو از مابقی دوره آماری برای تایید خروجی نهایی مدل ناپایدار استفاده شد. نتایجحاکی از آن است که مدل ریاضی جهتشبیه سازی آبخوان دارای 21% خطای نسبی NRMSE می باشد؛ که موید مدل سازی مناسب است. روند تغییرات درازمدت در هیدروگراف واحد سلول های شبکه تفاضل محدود مدل، حاکی از کاهش سیر نزولی در صورت اجرای 10 درصد کاهش برداشت، تثبیت شرایط آبخوان در صورت اعمال 30 درصد کاهش برداشت، و برگشت با شیب نسبتا متوسط به حالت افزایشی در صورت کاهش 50 درصدی برداشت از مخزن آبخوان اشباع بوده است.از مجموع 48791396 متر مکعب در سال برداشت آبخوان، کاهش 10% معادل 4879139.6، 30% معادل 14637418.8 و 50% کاهش برداشت که عملا منجر به بازگشت روند نزولی هیدروگراف می باشد، برابر 24395698 متر مکعب است. همچنین نقشه های پهنه بندی کیفیت آب زیرزمینی، در دو بازه 5 ساله متوسط بین سال های 1385 تا 1395 مورد مقایسه واقع شد. افزایشمقدار تمامی پارامترهادررقومکمی انتخابی تحت عناوینCa، Cl، EC، HCO3، K، Na، SAR، SO4، TDSو TH در دوره دوم نسبت به دوره اول به ترتیب 659/8، 163/15، 571/4، 879/1، 609/0، 030/6، 165/2، 639/17، 861/4 و 496/4 درصد افت کیفیت آب زیرزمینیداشته است. با این حال در دو پارامتر PH و Mg این مقدار به نسبت دوره مشابه به ترتیب 869/1 و 1/369 درصد افت غلظت را نشان می دهد.