در این پژوهش به بررسی تاثیر گسل ساوه و سد الغدیر و شبکه های آبیاری و زهکشی بر روی منابع آب زیرزمینی پرداخته شده است. این نتیجه حاصل شده است که بعد از احداث سد، سطح آب زیرزمینی در جنوب گسل ساوه افت زیاد داشته در حالی که در شمال گسل تغییر محسوسی صورت نگرفته است. افت تراز آب در جنوب گسل خیلی بیشتر بوده است. دلیل این امر این است که سطح آب در شمال گسل ساوه از ارتفاعات شمالی تغذیه می شود و ارتباطی با تغذیه از رودخانه ندارد و احداث سد تاثیر زیاد بر سطح آب زیرزمینی در این بخش نداشته است. در حالی که اثر سد بر بخش جنوبی گسل ساوه چشم گیر می باشد. همچنین از دلایل افت برداشت بی رویه به خاطر کشاورزی منطقه و تاثیر سه پارامتر ذکر شده و خشکسالی که در سال های اخیر به این عوامل افزوده شده است بر میزان آب زیرزمینی و کیفیت آب دشت ساوه تاثیر گذار هستند.
