سابقه و هدف: امروزه در صنعت طیور برای دستیابی به بالاترین تولید با کمترین هزینه از افزودنیهای خوراکی استفاده می‌شود، محرک های رشد و افزودنی های خوراکی، مجموعه‌هایی از ترکیبات شیمیایی، بیولوژیکی یا طبیعی هستند که به آب و خوراک اضافه شده و با فرض بهبود رشد و بهبود کارایی خوراک و به دست آوردن بالاترین و اقتصادی‌ترین تولید استفاده می‌گردند. استفاده از گیاهان دارویی در تغذیه طیور نشان داد که این گیاهان علاوه بر تحریک مصرف خوراک، خاصیت آنتی بیوتیکی و ضد کوکسیدیوزی نیز دارند. در طول دوره پرورش، دسترسی جوجه‌ها به آب و خوراک آزاد بود و مراقبتهای لازم منطبق با اصول علمی پرورش و روش های توصیه شده کاتالوگهای تجاری بود. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1-جیره کنترل، 2- جیره کنترل همراه با 1/0 درصد آنتی بیوتیک فلاوفسفولیپول، جیره 3، 4 و 5 به ترتیب کنترل همراه با 1/0، 3/0 و 5/0 درصد پودر بیلهر (در مرحله آغازین و رشد) و 05/0، 15/0 و 25/0 درصد در مرحله پایانی). در طول آزمایش، وزن بدن، مصرف خوراک در پایان دوره‌های آغازین، رشد و پایانی اندازه گیری شد، در روز 42، یک قطعه جوجه از هر تکرار به طور تصادفی انتخاب و از طریق ورید بال خون گیری انجام گرفت.سطوح مختلف پودر بیلهر و آنتی بیوتیک بر ارتفاع پرز، ضخامت پرز و مساحت پرز در دئودنوم تاثیر معنی دار داشت (05/0>P). نتیجه گیری: در مورد اکثر صفات بخصوص صفات عملکردی تیمار سه به ترتیب 1/0، 1/0 و 05/0 درصد بیلهر در دوره آغازین، رشد و پایانی نسبت به تیمار کنترل بهبود داشت. لذا میتوان از این گیاه در سطح اشاره شده به عنوان یک افزودنی گیاهی در جیره جوجه های گوشتی برای بهبود صفات عملکردی و بافت شناسی استفاده نمود.
