در این تحقیق تأثیر دو نوع منبع (آلی-متیونینه و معدنی-سولفاته) و سه سطح منگنز (25، 90 و 135 میلی گرم در کیلوگرم) در جیره بر عملکرد، کیفیت تخم مرغ و فراسنجه های خونی در مرغ تخم گذار نژاد های- لاین W36 در شرایط تنش گرمایی مورد مطالعه قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل افزایش با 25 میلی گرم در کیلوگرم منگنز سولفاته (تیمار 1)، 90 میلی گرم در کیلوگرم منگنز سولفاته (تیمار2)، 135 میلی گرم در کیلوگرم منگنز سولفاته (تیمار3)، 25 میلی گرم در کیلوگرم منگنز آلی (تیمار4)، 90 میلی گرم در کیلوگرم منگنز آلی (تیمار5) و 135 میلی گرم در کیلوگرم منگنز آلی (تیمار6)، به جیره پایه بودند. در این آزمایش از 360 قطعه مرغ تخم گذار در سن 22 هفتگی و به صورت فاکتوریل 3×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی شامل 6 تیمار و 4 تکرار (15 پرنده در هر تکرار) استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که در مورد صفات تولیدی، منبع منگنز تأثیری بر درصد تولید نداشت، ولی افزایش سطح منگنز منجر به بهبود درصد تولید، ضریب تبدیل غذایی و توده تخم مرغ تولیدی گردید. استفاده از مکمل آلی و یا افزایش سطح منگنز، مصرف خوراک را به طور معنی داری کاهش داد. منبع و سطح منگنز تأثیر معنی داری بر وزن سفیده و زرده تخم مرغ نداشتند، ولی سطح منگنز بر وزن پوسته، ارتفاع سفیده، منگنز و فسفر خون تأثیر معنی داری داشت. اگرچه منبع منگنز بر متابولیت های خون تأثیر نداشت، اما فعالیت سوپراکسید دسموتاز سرم در گروه هایی که منگنز آلی مصرف کردند، به طور معنی داری افزایش یافت. به عنوان نتیجه گیری کلی، مکمل جیره با منگنز با سطح 135 میلی گرم درکیلوگرم به-خصوص از منبع کیلاته متیونین منجر به بهبود صفات عملکردی و به ویژه کیفیت پوسته تخم مرغ در فاز اول تولیدی مرغ های تخم گذار تحت شرایط تنش گرمایی گردید.
