ایمان حاج خدادادی

مطالعه 42 روزه برای مکمل امولسیفایر (Bergapour، ماده فعال: لیزوفسفولیپید) با جیره های غذایی با سطوح مختلف انرژی قابل هضم و منبع مختلف چربی بر عملکرد رشد، صفات لاشه، بیوشیمیایی خون و مورفولوژی ژژنوم در جوجه های گوشتی بررسی شد. جیره های غذایی به صورت فاکتوریل 2 × 2× 2 و شامل 2 سطح انرژی (استارتر: 3000 کیلوکالری بر کیلوگرم/ 2900 کیلوکالری بر کیلوگرم؛ رشد: 3100 کیلوکالری بر کیلوگرم/ 3100 کیلوکالری بر کیلوگرم؛ پایانی: 3200 کیلوکالری بر کیلوگرم/ 3100 کیلوکالری بر کیلوگرم) و 2 منبع چربی (روغن سویا و چربی طیوری) و 2 سطح مکمل لیزوفسفولیپید (صفر و 10/0%) بود. در مجموع 800 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه (راس 308) به طور تصادفی به 8 تیمار اختصاص داده شد. در هر تیمار، 5 تکرار و در هر تکرار 20 قطعه جوجه قرار گرفت. نتایج نشان داد که مکمل لیزوفسفولیپید باعث بهبود ضریب تبدیل غذایی از 25 تا 42 روزگی و کل دوره آزمایشی شد، همچنین نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت در 42 روزگی، تمایل آن در جیره های حاوی چربی طیوری بیشتر بود و منجر به اثرمتقابل چربی × لیزوفسفولیپید شد. درصد چربی حفره شکمی با افزودن لیزوفسفولیپید کاهش می یابد، اما در جیره های با انرژی بالا بیشتر است و منجر به افزایش اثر متقابل انرژی × چربی شده است. جوجه هایی که جیره های پایه دریافت کردند میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی بهتری داشتند (05/0P<)، وزن نسبی چربی حفره شکمی و کبد کمتری نسبت به جوجه هایی که جیره غذایی با انرژی پایین داشتند. اگر چه منابع چربی در جیره غذایی عملکرد کلی نداشت، جیره حاوی چربی طیوری بر میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی از 11 تا 42 روزگی، چربی حفره شکمی، چربی خون و ویژگی های مورفولوژی ژژنوم تا 42 روزگی در مقایسه با جیره های حاوی روغن سویا تاثیر منفی داشت. مکمل غذایی لیزوفسفولیپید همچنین باعث بهبود ضریب تبدیل غذایی در دوره پایانی و کل دوره آزمایش شد و کاهش تری گلیسرید در خون و غلظت LDL-C و افزایش نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت در ژژنوم شد. در نتیجه، این مطالعه نشان داد که عملکرد رشد و مورفولوژی روده ای که با مکمل لیزوفسفولید بدست می آید، به شدت میزان اشباعیت چربی موجود در جیره غذایی جوجه های گوشتی وابسته است. از سوی دیگر، مکمل لیزوفسفولیپید تاثیر مشابهی بر عملکرد، صفات فیزولوژیک در هر سطح انرژی