در این تحقیق قابلیت هضم مواد مغذی مختلف در جیره های با و بدون آنزیم در جوجه شترمرغهای اهلی آفریقایی در سن 14 ماهگی مورد مطالعه قرار گرفت. 3 تیمار آزمایشی وجود داشت که عبارت بودند از: جیره متداول یا پایه (تیمار 1)، جیره متداول یا پایه همراه با 350/0 گرم در کیلوگرم جیره آنزیم (تیمار 2)و جیره متداول یا پایه همراه با 700/0 گرم در کیلوگرم جیره آنزیم (تیمار 3). در مجموع 18 شتر مرغ در این آزمایش مورد استفاده قرار گرفت (6 پرنده برای هر تیمار). در نمونه های خوراک، رطوبت، پروتئین خام، چربی خام، فیبر خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی، خاکستر، خاکستر نامحلول در اسید بر اساس روش (AOAC (2000 اندازه گیری شد. تعیین قابلیت هضم در این آزمایش با کمک مارکر داخلی انداه گیری شد. در بررسی عملکرد و مصرف خوراک شتر مرغ ها در طول آزمایش، نشان داده شد که اثرآنزیم بر مصرف خوراک معنی دار بود بعبارت دیگر تفاوت معنی داری(P<0.05) در میانگین خوراک مصرفی بین تیمار مصرف کننده جیره همراه با آنزیم و تیمار بدون آنزیم وجود دارد. بدین ترتیب آنزیم مصرفی در جیره های آزمایشی منجر به افزایش عملکرد تولیدی و بهبود ضریب تبدیل خوراک گردیده است. اثر تیمار بر قابلیت هضم پروتئین خام جیره دوران رشد معنی دار بود(P<0.05). بدین ترتیب استفاده از آنزیم منجر به افزایش قابلیت هضم پروتئین خام جیره گردید. در این تحقیق اثر تیمار آزمایشی (استفاده از آنزیم) بر قابلیت هضم فیبر خام جیره معنی دار بود (P<0.05). استفاده از 700 گرم در کیلوگرم جیره از آنزیم کمین منجر به افزایش عملکرد و بهبود صفاتی چون ضریب تبدیل خوراک خواهد گردید.
