تاریخ سرشار ادبیات خوزستان در دوره های مختلف آن پیش از اسلام تا عصر حاضر، شعر او نویسندگان سرشناس وپر آوازه ای را در دل خود پرورانده است که هر یک در زمان خود توانسته اند نقش مهم و بسزایی را در جاودانه کردن گوهر شعر و ادب عربی خوزستان ایفا نمایند؛ از جمله این شخصیت ها شیخ محمدطه کرمی حویزی است. این شاعر در عصر معاصر در خوزستان به منصه ی ظهور رسیده و از سرآمدان روزگار خود شد. شیخ محمد طه کرمی حویزی مانند دیگر شاعران ادبیات معاصر عربی دارای آثار مهم و برجسته ای می باشد؛ امّا متأسفانه به دلایلی از آثار و تألیفات وافرش جز اشعاری که در کتاب «اصول الدین الاسلامی» شیخ محمد کرمی حویزی جمع آوری شده، باقی نمانده است. موضوع این پژوهش «ترجمه و تحلیل بلاغی گزیده ای از اشعارشیخ محمدطه کرمی حویزی» می باشد. مجموعا 211 بیت از اشعار ایشان مورد بحث و بررسی قرار گرفته است که در اغراض مختلف ازجمله مدح ورثای ائمه ی اطهار (ع)، پیامبر(ص) و رجال دین، غزل عذری، هجو و نصائح به نظم درآمده است. یافته های این پژوهش با تکیه بر روش توصیفی -تحلیلی، بیانگر این امر مهم است که محمدطه کرمی حویزی اهتمام و توجه خاصی به پیامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) داشته است و به طور کلی می توان گفت که اشعارش، شعر دینی است. وی در اشعار خود از لغات سخت و دشوار استفاده کرده و شیوه ی شعر سرودن شیخ محمدطه بر سبک مدرسه ی قدیم کلاسیک است و از ویژگی های بارز این سبک که در اشعار شاعر به وضوح نمایان بود؛ اینکه وی از ویژگی وقوف بر اطلال، توصیف یار و مرکب خود و قافیه ی واحداستفاده کرده است. نتایج این پژوهش با بررسی اشعار محمدطه کرمی حویزی نشان داد که شاعر با بکارگیری ظرفیت های وسیع زبان عربی، شعر خود را به لحاظ آوایی و معنویی غنی ساخته است. در این دوره از نظر ادبی نیز شاعر توانسته با بهره گیری از انواع آرایه های تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه تصویرهای زیبایی را ترسیم کند. در این میان استفاده از استعاره و تشبیه در شعر این شاعر نمود بیشتری داشته است.
