خوردگی در صنایع نفت و گاز و هزینه های ناشی از آن سالانه در حدود 3 الی 4 درصد تولید ناخالص ملی است و همچنین بیش از 25 درصد شکست ها و تخریب ها در صنعت نفت و گاز ناشی از خوردگی است. با توجه به استفاده از خطوط لوله جهت انتقال هیدروکربن ها در صنایع نفت و گاز و استفاده از فولادهای کم کربن جهت ساخت این خطوط، در این پژوهش اثر عملیات حرارتی بر رفتار خوردگی فولاد X52 مورد بررسی قرار گرفت. قطعات فولاد به ابعاد مکعب های یک سانتی متر تهیه و در سه دمای میان بحرانی 740، 770 و 800 درجه سانتی گراد حرارت دیده و توسط محلول آب و نمک کوئینچ گردید. با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (FE-SEM) و میکروسکوپ نوری ریزساختار نمونه ها مورد بررسی قرار گرفت که با افزایش دمای بحرانی عملیات حرارتی اندازه دانه های فریت کاهش و کسر حجمی فاز مارتنزیت افزایش یافت. توسط آزمون پراش پرتو ایکس (XRD) نوع فازهای تشکیل شده در نموه ها شامل فریت و مارتزیت مورد تایید قرار گرفت. توسط آزمون پلاریزاسیون دینامیکی و طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیای نیز رفتار خوردگی نمونه ها مورد بررسی قرار گرفت. به طور کلی با افزایش دمای میان بحرانی و افزایش فاز مارتنزیت مقاومت به خوردگی افزایش یافته ولی از طرفی با افزایش سطح فاز مارتنزیت به عنوان کاتد در خوردگی گالوانیک نسبت به سطح فاز فریت به عنوان آند، نیز شاهد کاهش مقاومت به خوردگی در نمونه ای که در 800 درجه سانتی گراد، عملیات حرارتی شده بود، بودیم. در نهایت دمای 770 درجه سانتی گراد به عنوان بهترین دما برای عملیات حرارتی با بیش ترین مقاومت نمونه به خوردگی معرفی گردید.
