در پژوهش حاضر برای ساخت بیو ماده زیست تخریب پذیر و زیست سازگار از آلیاژMgAz31 به عنوان زیر لایه و از نانو کامپوزیت زیست تخریب پذیر پلی لاکتیک اسید/پلی وینیل الکل (PLA/PVA ) و نانو سلولز برای پوشش دهی به روش غوطه وری استفاده شد . تأثیر غلظت های مختلف نانو سلولز مورد ارزیابی قرار گرفت. نانوسلولز در دو درصد وزنی 2 و 5 درصد به کامپوزیت پلیمری PLA/PVA افزوده شد. برای تعیین میکرو ساختار و ترکیب شیمیایی پوشش های ایجادشده آنالیزهای میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و طیف سنجی مادون قرمز (FTIR) به کار گرفته شدند. نتایج میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان داد که پوشش دارای 2 درصد وزنی نانوسلولز ساختار همگن تر و منسجم تری نسبت به پوشش دارای 5 درصد وزنی نانوسلولز است. آنالیز طیف سنجی مادون قرمز فیلم های مختلف، تشکیل برهمکنش های مولکولی بین نانوذرات و بستر پلیمر را تایید کرد. برای بررسی خوردگی پوشش، از آزمون پلاریزاسیون پتانسیو دینامیکی و امپدانس الکتروشیمیایی و از محلولNaCl به عنوان محلول خورنده استفاده شد. نتایج آزمون خوردگی نشان داد که با افزودن 2 درصد وزنی نانوسلولز میزان خوردگی نسبت به 5 درصد وزنی نانو سلولز و پوشش بدون نانو سلولز کاهش پیدا کرد. این بهبود مقاومت به خوردگی، بهبود میکروساختار پوشش و بدست آمدن پوشش یکنواخت تر می تواند به دلیل افزایش زاویه تر شوندگی باشد که این افزایش زاویه تر شوندگی به دلیل آبگریز بودن سلولز است. برای بررسی و تعیین مدول الاستیسیته، سختی و چسبندگی سطحی از میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM) استفاده شد.نتایج حاصل نشان داد که با افزودن 2 درصد وزنی نانوسلولز مدول الاستیسیته،سختی و چسبندگی نسبت به پوشش دارای 5 درصد وزنی نانوسلولز و پوشش بدون نانوسلولز افزایش یافت.
