حسن خلجی

هدف:شیوع چاقی، کم تحرکی و نتایج منفی آن بر سلامت جسمانی و روانی، در کشورهای در حال توسعه و هم چنین در ایران به سرعت در حال افزایش است. لذا هدف این مطالعه، مقایسه رشد حرکتی دختران چاق/ اضافه وزن و طبیعی نقش خودپنداره بدنی بود. روش:در این مطالعه ی پس رویدادی با طرح علی- مقایسه ای و همبستگی، تعداد15 دانش آموز چاق/ اضافه وزن و 15 دانش آموز وزن طبیعیاز دختران 9 تا 12 سال مدارس ابتداییو راهنمایی دخترانه ناحیه 2 شهر اراک، به صورت خوشه ای چند مرحله ای هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات، از پرسشنامه فردی، پرسشنامه نیمرخ خود-ادراکی بدنی و آزمون رشد حرکتی درشت اولریخ استفاده شد. یافته ها:یافته ها نشان داد که سطح رشد حرکتی و خودپنداره بدنی دختران چاق/ اضافه وزن از دختران وزن طبیعی پایین تر است(001/0=sig)، علاوه بر اینیافته ها نشان داد که رابطه مثبت و معناداری (001/0=sig،946 /0=r)بین نمره کلی بهره حرکتی درشت با نمره خودپنداره بدنی در گروه چاق/ اضافه وزن وجود دارددر حالی که رابطه مثبتی (02/0= sig، 582/0=r )بین نمره کلی بهره حرکتی درشت با نمره خودپنداره بدنی در گروه وزن طبیعی وجود دارد. نتیجه گیری:با توجه به یافته های پژوهشبه نظر می رسد که مقدار BMI بر رشد حرکتی و خودپنداره بدنی دختران تاثیر دارد و بین 2 متغیر رشد حرکتی و خودپنداره بدنی ارتباط معناداری وجود دارد و دانش آموزان چاق/ اضافه وزن سطح رشد حرکتی و خودپنداره بدنی پایین تری نسبت به دانش آموزان وزن طبیعی دارند.