در میان آلاینده هایی که به عنوان گازهای گلخانه ای شناخته می شوند، دی اکسیدکربن (CO2) اگرچه سمیت کمتری نسبت به گازهای دیگر دارد، اما بیشترین میزان آلودگی را در جو زمین دارد. روش های مختلفی برای حذف CO2 وجود دارد که در میان آنها فرآیندهای غشایی یک فناوری جدید و کاربردی با مزایای فراوان در جداسازی صنعتی است. 3-دی اتیل آمینوپروپیل آمین (DEAPA) یک جاذب آمینی جدید با سرعت واکنش و ظرفیت جذب بالا است و از ظرفیت امیدوارکننده ای برای جداسازی CO2 برخوردار است. در این کار، یک مدل سازی ریاضی دو بعدی بر اساس روش اجزای محدود (FEM) به وسیله نرم افزار COMSOL برای بررسی عملکرد جذب CO2 توسط محلول آبی DEAPA به عنوان جاذب در یک تماس دهنده غشایی الیاف توخالی (HFMC) با الیافی از جنس پلی تترافلوئورواتیلن (PTFE) متخلخل آبگریز، ارائه شد. اثر پارامترهایی مانند غلظت آمین، سرعت جریان مایع و گاز، دمای مایع، پیچش غشا، تعداد الیاف توخالی و چگالی فشردگی بر عملکرد جذب CO2 مورد بررسی قرار گرفت. از مقایسه نتایج مدل سازی و داده های تجربی تطابق خوبی با میانگین انحراف 9% به دست آمد. علاوه بر این، نتایج نشان داد که افزایش سرعت جریان گاز و پیچش غشا اثر منفی بر عملکرد جذب CO2 دارد. همچنین، افزایش غلظت DEAPA، چگالی فشردگی، تعداد الیاف توخالی و دمای مایع، بازده جداسازی CO2 را افزایش داد.
