بدون تردید قرآن کریم، علاوه بر این که یک کتاب مقدس دینی است که در مقام هدایت بشر و روشن گری راه زندگی نقش دارد، یک شاهکار ادبی نیز می باشد. معناشناسی از علوم بشری است که از دیرباز مورد توجه زبان شناسان بوده است. در بررسی های معناشناختی مطالعات زبان شناسی، چند معنایی (Polysemy)، یکی از موضوعات قابل طرح در همه ی سطوح زبانی بوده که از آن جمله، چندمعنایی در عین همخوانی هر یک از معانی ذکر شده با بافت آیات است. کشف و تبیین دقیق معانی واژگان، تنها در بافت قابل توصیف خواهد بود. بافت به عنوان بستری که معنای دقیق واژگان و جملات را مشخص می کند، یکی از مباحث مهم در پژوهش های زبانی، به ویژه علم معناشناسی، به حساب می آید. چگونگی پردازش مفسران به پدیده ی چندمعنایی و تأثیرپذیری مترجمان از آنها و همچنین توجه آنها به مسأله ی بافت در معناشناسی واژگان چندمعنا، در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است. پژوهش حاضر این اصل اساسی را مدنظر قرار داده، که نقش بافت در تبیین واژگان چندمعنا، چگونه می باشد و مترجمان و مفسران چه نظریه و دیدگاهی نسبت به نقش بافت در معنای واژگان چندمعنا دارند و با توجه به دایره ی گسترده ی واژگان چندمعنا، آیا می توان به معنای واحدی در جمله دست یافت؟ جستار حاضر، با تکیه بر روش توصیفی – تحلیلی، شماری از واژگان چندمعنا را در قرآن کریم را، بر اساس بافت مورد بررسی قرار داده است. نتیجه ی بحث حاکی از آن است که در بحث واژگان چندمعنا نمی توان حکم قطعی را درباره ی این واژگان صادر نمود و چنین گفت که این واژگان حتماً دارای یک معنا هستند، بلکه می توان ترجیح معنایی داد. همچنین عملکرد مترجمان در معادل یابی این نوع از واژگان با یکدیگر، یکسان نبوده و معانی متفاوتی از یکدیگر ارائه نموده اند. امید است که چنین پژوهش هایی بتواند علاوه بر کشف اعجاز و ظرایف قرآنی، به بهتر شدن ترجمه های قرآنی آینده، کمک شایانی بنماید.
