قارچ تکمه ای سرشار از مواد غذایی است ولی در مقایسه با میوه ها و سبزی ها سرعت تنفس بالاتری دارد و بدلیل فقدان پوشش طبیعی، زوال آن به سرعت اتفاق می افتد. به نظر می رسد استفاده از پوشش نازک مناسب برای افزایش عمر انبارمانی قارچ یک روش مناسب و مقرون به صرفه می باشد لذا پژوهش حاضر جهت یافتن بهترین پوشش نازک برای افزایش عمر انبارمانی قارچ خوراکی انجام گرفت. در این پژوهش، پوشش های مورد استفاده شامل: شاهد (بسته بندی در سلفون)، پوشش پلی اتیلن با دو ضخامت 40 و 65 میکرومتر، پوشش بی اکسیلاری ارینتت پلی پروپیلن با سه ضخامت 25، 35 و 40 میکرومتر، پوشش کست پلی پروپیلن با دو ضخامت 25 و 50 میکرومتر، پوشش پلی استر با دو ضخامت 12 و 24 میکرومتر و پوشش پلی وینیل کلراید با ضخامت 30 میکرومتر بود. نمونه ها پس از 0، 10، 15، 20 و 25 روز نگه داری در انبار سرد در دمای یک درجه سانتی گراد و رطوبت 90%، در سه تکرار ارزیابی شد. نتایج نشان داد بین نوع پوشش پلاستیکی اختلاف معنی داری از نظر شاخص های مورد بررسی در سطح احتمال 1% وجود داشت. بالاترین میزان سفتی، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون و کمترین کاهش وزن و پوسیدگی در همه ضخامت ها در قارچ های بسته بندی شده با فیلم های پوششی، بی اکسیلاری ارینتت پلی پروپیلن و کست پلی پروپیلن بود در حالی که در قارچ های بسته بندی شده با پوشش های نازک شاهد، پلی وینیل کلراید، پلی اتیلن و پلی استر کیفیت قارچ ها پایین تر و پوسیدگی آنها بالاتر بود هم چنین اثر زمان بر تمامی صفات اندازه-گیری شده معنی دار بود و به مرور زمان کیفیت قارچ ها کاهش یافت.
