پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش بینی اضطراب کووید19 در میان پرستاران خطّ مقدم براساس خودکارآمدی، حمایت اجتماعی و حمایت سازمانی انجام شد. روش انجام پژوهش، توصیفی از نوع هم‌بستگی بود. جامعه آماری تحقیق، تمام پرستاران شاغل در بیمارستان مصطفی خمینی شهر ایلام، اختصاص‌یافته به کووید19 و بخش کرونایی بیمارستان امام خمینی شهر ایلام بودند که با توجه به جدول مورگان، تعداد 175 پرستار به عنوان حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و پرسش نامه های اضطراب کروناویروس، پرسش نامۀ خودکارآمدی، مقیاس حمایت اجتماعی و مقیاس حمایت سازمانی به روش اینترنتی از طریق شبکه های مجازی با توزیع لینک پرسش نامه آنلاین در بین نمونۀ پژوهش توزیع شد. برای آزمون فرضیه ها از تحلیل رگرسیون چندگانۀ هم‌زمان استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد ترکیب خطی خودکارآمدی، حمایت اجتماعی و حمایت سازمانی به ترتیب 6/24، 77/22 و 5/15 درصد از واریانس متغیرهای اضطراب کووید19، اضطراب روانی و جسمی را پیش بینی می کردند. براساس ضرایب بتا خودکارآمدی، حمایت اجتماعی و حمایت سازمانی به ترتیب با بتای «24/0-، 18/0- و 36/0-» متغیر اضطراب کووید19، با بتا «20/0-، 19/0- و 35/0-» مؤلفۀ اضطراب روانی و متغیرهای خودکارآمدی و حمایت سازمانی به ترتیب با بتا «23/0- و 28/0- » مؤلفۀ اضطراب جسمی را به صورت منفی و معنی دار پیش بینی می کردند. متغیر حمایت اجتماعی به صورت معنی داری قادر به پیش بینی مؤلفۀ اضطراب جسمی نبود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر که ترکیب خطی خودکارآمدی، حمایت اجتماعی و حمایت سازمانی به طور معنی داری متغیر اضطراب کووید19 را پیش بینی می کردند، پیشنهاد می شود از پرستاران، حمایت های سازمانی و اجتماعی لازم شود و با برگزاری دوره های آموزشی، به تقویت خودکارآمدی پرستاران توجه شود.
