زمینه و هدف: در جهان کنونی ضرورت آموزش و یادگیری بر کسی پوشیده نیست، چرا که موجب توسعه و رشد جامعه می شود. بر این اساس استفاده از الگوها و روش هایی که سبب بهبود فرایند انتقال آموخته ها و یادگیری توسط فراگیران به دنیای زندگی روزمره شود، کاملا الزامی است. با توجه به ضرورت بهبود فرایند یادگیری و آموزش از طریق به کارگیری روش تدریس های فعال، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر روش تدریس کاوشگری بر میزان اضطراب و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه سوم ابتدایی در درس علوم تجربی انجام شد. مواد و روش ها: در پژوهش حاضر از روش شبه تجربی و طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه ی آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان پایه سوم ابتدایی شهرستان تفرش، در نیمسال اول سال تحصیلی 1401-1400 بود. روش نمونه گیری این پژوهش در دسترس و شرکت کنندگان این پژوهش 30 نفر بودند که به صورت تصادفی در دو گروه ، آزمایش(15) و گروه گواه(15) نفره جایگزین شدند. که گروه آزمایش 8 جلسه با روش تدریس کاوشگری آموزش دیدند. ابزار جمع آوری داده های این پژوهش، پرسشنامه اضطراب مدرسه فیلیپس(1978) و نیز آزمون پیشرفت تحصیلی محقق ساخته بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spssنسخه 18، آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی( آزمون های آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره) استفاده شد. نتیجه گیری: یافته های حاصل از این پژوهش عبارتند از: 1- روش آموزش مبتنی بر روش تدریس کاوشگری بر کاهش میزان اضطراب دانش آموزان تأثیر معنادار داشت (0.05>P).2- روش آموزش مبتنی بر روش تدریس کاوشگری بر فرایند پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تأثیر معنادار داشت (0.05>P). می توان گفت که آموزش مبتنی بر روش تدریس کاوشگری باعث عملکرد بهتر دانش آموزان گروه آزمایش در هر دو متغیر اضطراب و پیشرفت تحصیلی شد و تاثیر معناداری داشت. از این رو پیشنهاد می شود، معلمان و مسئولان آموزش با تمهید اقدامات لازم زمینه را جهت استفاده از روش تدریس کاوشگری به عنوان یکی از روش های موثر آموزشی برای ارتقاء پیشرفت تحصیلی و کاهش اضطراب تحصیلی فراهم آورند.
