در این مطالعه، یک روش قلمه-پیوند ( Stenting ) کارآمد برای انار شرح داده می شود. پیوندک ها از سه رقم تجاری انار ایرانی ’ ملس ساوه‘، ’ رباب‘ و ’ بی هسته‘ تهیه گردیدند و روی قلمه های سه پایه ’دانشگاه 8‘، ’دانشگاه 13‘ و ’ دانشگاه 32‘ پیوند زده شدند. روش پیوند نیمانیم جهت قلمه-پیوند مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که پایه به طور معنی داری درصد گیرایی پیوند را تحت تأثیر قرار می دهد و پایه ’دانشگاه 13‘ منجر به بیشترین گیرایی پیوند (88/58 درصد) شد. علاوه بر این، درصد گیرایی پیوند به طور معنی داری تحت تأثیر نوع پیوندک قرار گرفت و بیشترین درصد گیرایی پیوند در رقم ’ رباب‘ مشاهده گردید. بین پایه و پیوندک برای صفات طول شاخساره و وزن تر شاخساره برهمکنش معنی داری وجود داشت و رقم ’ رباب‘ و ’ ملس ساوه‘ موقعی که روی پایه ’دانشگاه 13‘ پیوند زده شدند، بیشترین طول شاخساره و وزن تر شاخساره را نشان دادند. نتایج نشان داد که پایه و پیوندک اثرات معنی داری روی وزن خشک شاخساره دارند و پایه ’دانشگاه 13‘ و رقم ’ رباب‘ بیشترین وزن خشک را نشان دادند. پایه به طور معنی داری مقدار کلروفیل a، b و کلروفیل کل را تحت تأثیر قرار داد و پایه ’دانشگاه 13‘ منجر به بالاترین مقدار کلروفیل a، b و کلروفیل کل در برگ های پیوندک شد. نتایج نشان داد که در هر سه پایه، همبستگی منفی بین مقدار فنل کل با درصد گیرایی پیوند وجود دارد. علاوه براین، در پیوندک رقم ’ بی هسته‘، همبستگی منفی بین مقدار فنل کل و درصد گیرایی پیوند مشاهده شد.
