ایران کشوری با استعداد کشاورزی و دامداری بوده و علاوه بر تولید محصولات کشاورزی، فرآوری و تبدیل محصولات می تواند پاسخگوی بخشی از نیازهای اقتصادی باشد صادرات خام محصولات کشاورزی به خارج از کشور زمینه رونق واحدهای فرآوری کشورهای همسایه را ایجاد می کند و ارزش آن چند برابر قیمت قبلی می شود که گاهی هم به ایران وارد می شود. بدون تردید ایجاد صنایع تبدیلی در روستاها یکی از سودمندترین ارتباطات بین دو بخش صنعت و کشاورزی است. بسیاری از محصولات کشاورزی به علت عدم دسترسی به بازار مناسب در سطح کشور دچار ضایعات فراوانی می گردند، بنابراین تاسیس صنایع کوچک به ویژه صنایع تبدیلی راهکاری مناسب در جهت توسعه کشاورزی می باشد. در این پژوهش به منظور اولویت بندی و مکان یابی صنایع تبدیلی در استان مرکزی از تلفیق روش های تصمیم گیری چند معیاره ANP و GIS استفاده شده است. معیار ها با روش تحلیل شبکه و از طریق نرم افزار Super Decisions وزن دهی و ارزش گذاری شدند که بر این اساس امتیاز شاخص ها به صورت نزدیکی به مواد اولیه 32 ، نزدیکی به راه های ارتباطی 33 ، نزدیکی به سردخانه ها 61 ، نزدیکی به بازار های مصرف 61 ، نزدیکی ، به شهرک ها و نواحی صنعتی 9، نزدیکی به نیروی انسانی 9، نزدیکی به منابع آبی 2، اقلیم مدیترانه ای 3 سنگ مادر 3، خاک مناسب 3، دوری از مناطق حفاظت شده 6 و دوری از مناطق زمین لغزش 6 بدست آمده است. با مشخص شدن وزن شاخص ها تلفیق وزن و نقشه ها در نرم افزار GIS صورت گرفت و در نهایت نتیجه کار به صورت نقشه مشخص شد. نقشه نهایی از 6 تا 9 کلاسه بندی شده است که کد 9 نشان دهنده بهترین مکان جهت استقرار صنایع تبدیلی از لحاظ زیست محیطی می باشد و کد 6 نشان دهنده وضعیت نامناسب می باشد از بین اولویت های موجود برای مکان یابی مناسب جهت استقرار صنایع تبدیلی 4 شاخص دسترسی به مواد اولیه، راه های ارتباطی، سردخانه و بازارهای مصرف به ترتیب بالاترین ارزش را دارا می باشند. در این راستا اقدام به بررسی شهرستان های استان از نظر تطابق با شاخص های انتخابی شده و پس از بررسی تمامی شهرستان ها و تطابق آنها با معیارهای موجود 2 شهرستان قورچی باشی، هندودر و رازقان به ترتیب با دارا بودن شرایط بهینه جهت مکان مناسب برای استقرار صنایع تبدیلی باغی پیشنهاد گردید.
