در این مطالعه پوشش نانوساختار اکسید سریم حاوی درصدهای مختلف 1/0، 2/0 و 4/0 درصد وزنی پلی وینیل الکل بر روی آلیاژ آلومینیم AA7020 تشکیل شد. در ادامه برای بررسی تاثیر پلی وینیل الکل بر روی مورفولوژی و فازهای تشکیل شده از میکروسکوپ روبش الکترونی(SEM)، میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM) و آنالیز FTIR استفاده شد. نتایج نشان داد که افزودن پلی وینیل الکل تا مقدار 2/0 درصد وزنی سبب کاهش ترک، کاهش زبری سطح و افزایش یکنواختی پوششاکسید سریم می گردد. افزایش بیشتر پلی وینیل الکل سبب افزایش زبری سطح مورد استفاده به سبب آبدوست بودن پلی وینیل الکل می گردد. همچنین نتایج چسبندگی نشان داد که بطور کلی افزودن پلی وینیل الکل سبب افزایش چسبندگی پوشش اکسید سریم به زیر لایه آلیاژ آلومینیم می شود. برای بررسی تاثیر اثر افزودن پلی وینیل الکل بر روی رفتار خوردگی پوشش اکسید سریم از آنالیزهای پلاریزاسیون دینامیکی و طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی (EIS) استفاده شد. نتایج نشان داد که پلی وینیل الکل دارای مکانیزم بازدارندگی آندی می باشد و با جذب بر روی نواحی آندی و مسدود ساختن آنها سبب افزایش مقاومت به خوردگی پوشش می گردد. بیشترین مقاومت به خوردگی زمانی بدست آمد که درصد پلی وینیل الکل در پوشش اکسید سریم 2/0 درصد وزنی باشد افزایش بیشتر پلی وینیل الکل منجر به کاهش مقاومت به خوردگی آن می گردد.
