بیوگاز مخلوطی است قابل اشتعال که بر اثر واکنش های تجزیه ای بی هوازی میکروارگانیسم های زنده در محیطی که مواد آلی وجود دارد، تولید می شود. از این قبیل محیط ها می توان به سایت های دفن پسماند، فاضلاب ها، باتلاق ها و مرداب ها اشاره کرد. یکی از راه های عمده تولید بیوگاز، پسماندهای شهری است. ترکیبات بنیادین بیوگاز عبارتند از متان (CH 4)، دی اکسیدکربن (CO2)، نیتروژن (N2)، اکسیژن (O2)، بخار آب و گازهای دیگر. در اثر خروج تدریجی گاز، اضافه فشاری در داخل لندفیل به وجود می آید که سبب گریز از لندفیل می گردد که به نوبه خود خطرات زیست محیطی مهمی را به دنبال دارد. ارزیابی پیش بینی نرخ تولید و انتشار گاز از محل های دفن، جهت طراحی این محل ها و بهره برداری موفق گازهای تولیدی به عنوان منابع انرژی دارای اهمیت زیادی می باشد. در این مطالعه در لندفیل کرمانشاه با استفاده از نرم افزار لندجم و با در نظر گرفتن درصد حجمی متان و ثابت تولید متان 02/0 و 7/0 به بررسی میزان گازهای تولید شده به تفکیک نوع گاز، مقایسه گازهای تولید شده در لندفیل در شرایط خشک و مرطوب، بررسی میزان توان لندفیل در تولید انرژی و کاهش آلودگی ناشی از لنفیل پرداخته شده است. نتایج نشان داد با افزایش ثابت تولید متان هم تولید گاز با سرعت بیشتری صورت می گیرد و هم متوقف شدن تولید گاز در سال های آخر سریع تر انجام می شود. حداکثر میزان تولید گاز برای هر دو حالت، مربوط به سال 1401 یعنی یک سال بعد از بسته شدن محل دفن زباله می باشد. تغییرات کاهش آلودگی در حالتی که ثابت تولید متان بیشتر است با شدت بیشتری صورت می گیرد. در واقع میزان کاهش آلودگی ارتباط مستقیم با میزان تولید گاز در محل دفن دارد. کاهش آلودگی در حالت استفاده از دو روش سوزاندن متان و تولید الکتریسیته متفاوت می باشد. میزان کاهش آلودگی حاصل از روش بازیافت انرژی با اختلاف بسیاری بیشتر از روش سوزاندن می باشد و استفاده از روش بازیافت انرژی نسبت به روش سوزاندن متان تأثیر بسزایی بر کاهش آلودگی محیط زیست دارد.
