آقای دکتر حیدری نویسنده مقاله از دانشگاه اراک موضوع "هویت" را در "شاهنامه فردوسی" بررسی می نماید. نوع ادبی حماسه به لحاظ کلیتی که دارد به روح قومی و سرشت یک ملت نزدیک تر است و شخصیت هر قوم در حماسه های او بهتر از انواع دیگر ادبی نمودار می شود. بدین سبب شاهنامه فردوسی "نماد ملیت و هویت ایرانی" است. در عصر فردوسی شرایط تاریخیِ و فرهنگیِ نوزایی و احیای هویت ملی فراهم بوده است و شاعر با سرایش شاهنامه بخوبی از پس این وظیفه خطیر بر آمده است. هویت در ارتباط با غیر و تمایز از غیر شکل می گیرد و از مؤلفه های اصلی آن، زبان ملیت، مذهب، فرهنگ، جغرافیای سیاسی و معنا هستند. از ویژگی های هویت انسانی در شاهنامه می توان به خرد، دادگری، عبرت و تأمل، مرگ و تقدیر اشاره کرد. درکنار این هویت اصلی و ویژه شاهنامه "هویت پهلوانی" است که پیمان و عهد، نام و ننگ و جنگ و صلح از مؤلفه های اصلی آن است. در این مقاله نخست به تعریف هویت پرداخته شده و سپس مؤلفه های اصلی آن تبیین شده است. آنگاه مهمترین مؤلفه های هویت انسانی در شاهنامه بررسی و تحلیل شده است. در پایان نویسنده به "هویت پهلوانی" و ویژگی های آن می پردازد و با ذکر مصادیق مختلف از شاهنامه موضوع را استدلال می نماید
