طبق شواهد موجود در منابع گوناگون، چنین به نظر می رسد که قبل از روی کار آمدن سلسله ساسانی، نیشکر از هند به ایران آورده شد و به مرور کشت آن در استان های شمالی خلیج فارس رونق پیدا کرد و سپس از دوره ساسانیان به بعد نقش پررنگی در مراسمات و اعیاد و پیشکشی های ایرانیان ایفا نمود. حال آنکه در دوره ی قاجار بر اهمیت آن افزوده شد و نقش مهمی در حیات اقتصادی این دوره ایفا کرد ومنشاء سود و زیان های قابل ملاحظه‌ای در اقتصاد کشور و سرنوشت سیاسی و اجتماعی کشور ایفا نمود. به نحوی که کمبود آن جرقه ای برای آغاز حرکت مشروطه خواهی در ایران شد. رساله حاضر با استفاده از منابع کتابخانه ای و روش توصیفی _ تحلیلی به دنبال آن است که پیامدهای تهیه قند و شکر را در جامعه عصر قاجار چه از نظر اقتصادی و چه از نظر سیاسی و اجتماعی مورد بررسی قرار دهد.
