علیرضا خالقی

این تحقیق در قالب دو آزمایش و به صورت طرح کاملاً تصادفی انجام گرفت. در آزمایش اول اثر چهار سطح کیتوزان (صفر درصد به علاوه ساکارز 2 درصد، 05/0 درصد به علاوه ساکارز 2 درصد، 1/0 درصد به علاوه ساکارز 2 درصد و 2/0 درصد به علاوه ساکارز 2 درصد)، 2 درصد اسید استیک به علاوه ساکارز 2 درصد و آب مقطر به عنوان شاهد به صورت محلول نگهدارنده بر برخی صفات کیفی و فیزیولوژیکی گل شاخه بریده آنتوریوم مورد بررسی قرار گرفت. در آزمایش دوم اثر سه سطح کیتوزان (05/0درصد به علاوه ساکارز 2 درصد، 1/0 درصد به علاوه ساکارز 2 درصد و 2/0 درصد به علاوه ساکارز 2 درصد)، 2 درصد اسید استیک به علاوه ساکارز 2 درصد و آب مقطر به عنوان شاهد به صورت محلول پاشی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیش ترین عمر گلجایی در هر دو روش با کاربرد کیتوزان 2/0 درصد به علاوه ساکارز 2 درصد مشاهده شد. تیمار 2/0 درصد کیتوزان به علاوه ساکارز 2 درصد به صورت محلول نگهدارنده سبب افزایش 5/2 برابری عمر گلجایی (50 روز) نسبت به شاهد گردید. در روش محلول پاشی نیز عمر گلجایی دو برابر (35 روز) بیش تر از شاهد بود. بیش ترین و کم ترین نشت یونی در روش محلول پاشی، به ترتیب در تیمارهای اسید استیک به علاوه 2 درصد ساکارز و کیتوزان 2/0 درصد به علاوه 2 درصد ساکارز حاصل شد و در کاربرد به صورت محلول نگهدارند، به ترتیب در تیمارهای ساکارز 2 درصد و کیتوزان 1/0 و 2/0 درصد به علاوه ساکارز 2 درصد مشاهده گردید. به طورکلی کاربرد کیتوزان جهت افزایش عمر گلجایی گل شاخه بریده آنتوریوم با توجه به سازگار بودن آن با محیط زیست، پیشنهاد می­گردد.