1403/09/22
علیرضا خالقی

علیرضا خالقی

مرتبه علمی: دانشیار
ارکید: https://orcid.org/0000-0002-6814-2780
تحصیلات: دکترای تخصصی
اسکاپوس: 57200083037
دانشکده: دانشکده کشاورزی و محیط زیست
نشانی: دانشگاه اراک- دانشکده کشاورزی- گروه مهندسی باغبانی
تلفن:

مشخصات پژوهش

عنوان
تنوع مورفولوژیکی و بیوشیمیایی برخی از جمعیت های گونه وحشی Prunus microcarpa
نوع پژوهش
پایان نامه های تقاضا محور و غیر تقاضا محور
کلیدواژه‌ها
Prunus microcarpa، تنوع ژنتیکی، ژرم پلاسم، منابع ژنتیکی، اصلاح
سال 1398
پژوهشگران علی خدیوی(استاد راهنما)، علیرضا خالقی(استاد مشاور)، مرتضی اکرمیان طرق طی(استاد مشاور)، رحیم محمدی(دانشجو)

چکیده

Prunus microcarpa Boiss. درختچه ای از خانواده Rosaceae است. این گیاه با شرایط سخت و سرد زمستان و شرایط بسیار گرم تابستان سازگار است و این پتانسیل را دارد که پایه های پاکوتاه برای گیلاس و آلبالو فراهم کند و یا به عنوان منبع مهم ژرم پلاسم مورد استفاده قرار بگیرد. در مطالعه حاضر، تنوع 100 ژنوتیپ از این گونه با استفاده از 27 صفت مورفولوژیکی و شش صفت بیوشیمیایی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری میان صفات مورفولوژیکی و بیوشمیایی ژنوتیپ های مورد مطالعه وجود دارد. طول گلبرگ از 77/2 تا 85/7 میلی متر متغیر بود، در حالی که عرض گلبرگ از 86/1 تا 26/6 میلی متر بود. علاوه بر این، طول برگ در دامنه 71/4 تا 31/13 میلی متر و عرض برگ در دامنه 95/2 تا50/8 میلی متر قرار داشتند. طول میوه از 70/3 تا 47/10 میلی متر و عرض آن از 94/1 تا 64/9 میلی متر متغیر بود. وزن میوه در محدوده ای از 17/0 تا 90/0 گرم قرار داشت، در حالی که وزن بذر بین 06/0 تا 19/0 گرم قرار داشت. بین صفات بیوشیمیایی، بیشترین ضریب تغییرات مربوط به ترکیبات فلاونوئیدی (%58/83= CV) و ترکیبات آنتوسیانین (%02/54= CV) بود. میزان فعالیت آنتی اکسیدانی از 19/1 تا 71/50 میلی گرم اسید آسکوربیک بر گرم میوه متغیر بود، در حالی که ترکیبات فنولی با میانگین 79/29 در دامنه 09/0 تا 60/82 میلی گرم اسید گالیک بر گرم میوه قرار داشت. تجزیه و تحلیل ضریب همبستگی نشان دهنده همبستگی مثبت بین صفات اندازه گیری شده بود. تجزیه به عامل ها، صفات مورفولوژیکی را در هفت عامل و صفات بیوشیمیایی را در سه عامل اصلی و مستقل قرار داد که به ترتیب قادر به توجیه 09/72 و 16/69 درصد از واریانس کل بودند. در نهایت، P. microcarpa را می توان به عنوان یک خزانه بزرگ ژنی در نظر گرفت که به روند اهلی کردن آلبالو کمک می کند. علاوه بر این، حفاظت از تنوع بالای جمعیت های بومی این گونه وحشی باید بیشتر مورد توجه قرار بگیرد.