در بخش اول این رساله، هیدروژل های جدید آنتی اکسیدانتی حساس به نور بر پایه ی کیتوزان جهت بهبود فرایند نور پویا درمانی در درمان سلول های سرطانی، تهیه و ارائه گردید. حساسگرهای نوری در فرایند نور پویا درمانی، گونه های فعال اکسیژن را طی واکنش های فتوشیمیایی تولید می کنند که منجر به آسیب اکسیداتیو سلول های سرطانی می شود. سطوح بالای گونه های فعال اکسیژن تولید شده می تواند برای سلول ها و بافت های سالم غیر هدف کشنده باشد. برای رفع این مشکل، از ماده ی آنتی اکسیدانت طبیعی تانیک اسید استفاده گردید تا سطح گونه های فعال اکسیژن حاصل، کنترل گشته و عوارض جانبی این فرایند از طریق به دام اندازی و خنثی سازی گونه های مازاد اکسیژن فعال به حداقل برسد. به همین منظور، هیدروژل های بر پایه-ی کیتوزان با استفاده از عامل شبکه ساز آنتی اکسیدانتی تانیک اسید و حساسگر نوری محلول در آب پریلن-دی ایمید-آلانین طراحی و گزارش گردید. پس از تهیه ی هیدروژل های مذکور، انواع خواص آن نظیر خواص مکانیکی و رئولوژیکی، میزان تورم، ویژگی های ساختاری، خواص نوری و آنتی اکسیدانتی و همچنین تأثیر حضور و درصد میزان تانیک اسید به کار برده شده بر خواص مذکور، مورد بحث و بررسی قرار گرفت. به علاوه، اثرگذاری هیدروژل های تهیه شده به عنوان سیستم جدید حساس به نور بر روی سلول های سرطانی پوست (A375) و سلول های بنیادی پالپ دندان (DPSCs) طی فرایند نور پویا درمانی مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمون سمیت سلولی در حضور نور، اثرگذاری هیدروژل های تهیه شده را در از بین بردن سلول های سرطانی و زیست سازگاری آن ها را در برابر سلول های بنیادی نشان داد، که بیان گر تاثیر بیشتر فرایند نور پویا درمانی در مرگ سلول های سرطانی نسبت به سلول های نرمال می باشد. بنابراین، هیدروژل های جدید تولید شده می توانند به عنوان یک داروی جدید موثر برای کنترل عملکرد فرایند نور پویا درمانی مورد استفاده قرار گیرند. در بخش دوم این رساله، نوع جدیدی از هیدروژل های فیزیکی سوپرامولکولی حساس به نور تزریقی گزارش شده است. در این مطالعه، به ساخت هیدروژل های تک اتصال عرضی و دو اتصال عرضی، از پلی-وینیل الکل، کیتوزان و تانیک اسید طی روش انجماد-ذوب پرداخته شد. در این روش تمامی اجزای هیدروژل های مذکور طی برهمکنش های غیرکووالانسی به یکدیگر متصل شده و ساختار شبکه ای هیدرو
