علیرضا کریمی

در این تحقیق نانوذرات مغناطیسی آهن با استفاده از روش هم رسوبی تهیه شدند سپس در مرحله بعد توسط 3-کلرو پروپیل تری متوکسی سیلان عامل دار گردیدند. ساختار و مورفولوژی نانوذرات مغناطیسی عامل دار شده توسط تکنیک های FT-IR ، SEM، VSM ، TGA ، XRD و EDX مورد شناسایی قرار گرفت. هیدروژل ها بر پایه پلیمر طبیعی کیتوسان با استفاده از درصد های متفاوتی از عامل شبکه ساز دی انیدرید (%5 و %10) تهیه شدند. سپس هیدروژل نانوکامپوزیت های مغناطیسی توسط اتصال عرضی کیتوسان با دی انیدرید با درصد وزنی %5/0 و%1 از نانوذرات مغناطیسی عامل دار شده تهیه شدند. کاربرد هیدروژل و هیدروژل نانوکامپوزیت مغناطیسی در جذب رنگ ایندیگوکارمین مورد بررسی قرار گرفت. عوامل مؤثر بر جذب در شرایط متفاوت مانند زمان تماس محلول رنگی با جاذب، pH، دما، مقدار جاذب و تأثیر غلظت اتصال دهنده عرضی مورد بررسی قرار گرفت. همچنین برای بررسی جذب نیز از ایزوترم جذب لانگمویر استفاده شد. افزون بر این، رفتار تورمی هیدروژل و هیدروژل نانوکامپویت مغناطیسی در pH های مختلف بررسی گردید. نتیجه های حاصل از آزمایشات جذب رنگ نشان داد که هیدروژل ها و هیدروژل نانوکامپوزیت های مغناطیسی دارای ظرفیت جذب بسیار عالی و رفتار جذبی وابسته به pH می باشند و بیشترین ظرفیت جذب رنگ در pH 4 مشاهده شد. رفتار تورمی هیدروژل و هیدروژل نانوکامپوزیت مغناطیسی گواه بر این بود که هیدروژل حاوی کمترین درصد اتصال دهنده عرضی (%5) و هیدروژل نانوکامپوزیت مغناطیسی حاوی کمترین درصد نانوذرات مغناطیسی عامل دار شده (%5/0) بیشترین میزان تورم را دارند.