علیرضا کریمی

در این تحقیق، هیدروژل نانو کامپوزیت با درصد وزنی مناسب از نانو لوله های کربنی عامل دار شده سنتز شد. در اولین مرحله مخلوط CNT-COOH و SOCl2 در حضور DMF ، تحت جو N2 واکنش داده و CNT-COCl بدست آمد. سپس نانولوله های کربنی در حضور پیریدین با پلی اتیلن گلیکول واکنش دادند. نهایتا گروه های تری آزین(C3N3Cl3)، در انتهای زنجیره های PEG متصل شدند. در هرمرحله ساختار نانولوله های عامل دار شده از طریق طیف سنجی مادون قرمز(FT-IR) شناسایی شد. همچنین ساختار و مورفولوژی نانولوله های عامل دار شده (سنتز شده در مرحله آخر) با استفاده از تکنیکهای آنالیز وزن سنجی گرمایی(TGA)، میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدانی (FE-SEM) و طیف سنجی پراش انرژی پرتو X (EDX) بررسی شدند و همچنین پخش پذیری آنها نیز در آب آزمایش شد. نتایج نشان داد که سطح نانولوله ها به طور موفقیت آمیزی اصلاح شده و تعداد گروه های قطبی در ساختار افزایش یافته است. تجمع نداشتن نانولوله ها توسط تکنیک FE-SEM ثابت شد. آنالیز EDX وجود %93/9 اکسیژن را در نمونه اثبات کرد و منحنی TGA نشان داد که حدود % 14 وزنی نانولوله های عامل دار شده مربوط به گروه های PEG و C3N3Cl3 می باشد. هیدروژل نانوکامپوزیت با وارد کردن نانولوله های عامل دار شده در بستر کربوکسی متیل سلولز به روش درجا سنتز شد. خواص و ساختار آن توسط آنالیز های FT-IR ، SEM و TGA شناسایی شد. سپس رفتار تورمی و توانایی نگهداری آب هیدروژل نانوکامپوزیت ارزیابی شد. برای اندازه گیری ظرفیت هیدروژل نانوکامپوزیت در حذف بیس فنول A از دستگاه اسپکتروفتومتر (UV-Vis)استفاده شد. نتایج نشان داد که جذب آن بیش از %60 بوده است.