علیرضا کریمی

در این تحقیق، سنتز نانوکامپوزیت های مغناطیسی حساس به گرمای پلی( N- ایزوپروپیل-آکریل آمید) با درصدهای وزنی متفاوت از نانوذرات هیبریدی آهن/ فتالوسیانین الیگومر مگنتیت صورت گرفت. بدین منظور ابتدا ترکیب 4و4- [( پروپان-2و2-دی ال بیس (1و4-فنیلن)) بیس (اکسی)[ دی فتالو نیتریل از واکنش بیس فنول آ و 4- نیتروفتالو نیتریل در حضور DMF و پتاسیم کربنات بدست آمد. سپس نانوذرات هیبریدی آهن/فتالوسیانین الیگومر مگنتیت از واکنش کلرید آهن 6 آبه ( FeCl3.6H2O) و 4و4- ]( پروپان-2و2-دی ال بیس (1و4-فنیلن)) بیس (اکسی)[ دی فتالو نیتریل در حضور EG، PEG و سدیم استات از طریق روش سولوترمال تهیه شدند. در مرحله ی بعد پلی(N- ایزوپروپیل آکریل آمید) با استفاده از N- ایزوپروپیل آکریل آمید به عنوان مونومر اصلی، پلی وینیل پیرولیدون به عنوان پایدار کننده سطحی، پتاسیم پرسولفات به عنوان آغازگر و N،N- متیلن بیس آکریل آمید به عنوان عامل اتصال دهنده عرضی از طریق روش پلیمریزاسیون پراکنشی سنتز شد. سپس نانوذرات هیبریدی سنتز شده، برای تهیه ی نانوکامپوزیت مغناطیسی هیدروژلی پلی ( N- ایزوپروپیل آکریل آمید ) با مقادیر2،1 و 4 درصد وزنی در ساختار پلیمر به کار رفتند. ساختار و مورفولوژی نانوذرات هیبریدی و نیز نانوکامپوزیت ها توسط FT-IR، SEM، TGA، VSM، XRD و DSC مورد شناسایی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که حداقل دمای بحرانی (LCST) نانوکامپوزیت های مغناطیسی با افزایش مقدار نانوذرات در مقایسه با پلیمر خالص پلی ( N- ایزوپروپیل آکریل آمید ) افزایش یافته است. حداقل دمای بحرانی نانوکامپوزیت های 2 و 4 درصد به ترتیب 47 و 56 درجه سانتیگراد بود.