یکی از مهم ترین رویداد ها پس از رحلت پیامبر اکرم(ص)، فتوحات زمان خلفای صدر اسلام است. عالمان و اندیشمندان مسلمان در باره فتوحات صدر اسلام رویکردهای گونا گونی داشته اند.برخی با تشبیه کردن آن به غزوات پیامبر(ص)، دفاع از کیان اسلام را انگیزه اصلی آن دانسته اند .از سوی دیگربرخی از عالمان رویداد مذکور را یک فاجعه تلقی کرده اند. بر این اساس رویداد مذکور به دلیل اهمیتش، پرسش های گوناگونی را بر انگیخته است.این نوشتار در صدد پاسخ به این پرسش است : اهل بیت(ع) در برابرفتوحات چه موضعی داشتند؟ برای پاسخ به این سؤال با واکاوی انگیزه فاتحان و بررسی وارزیابی مستندات و شوا هد خشنودی اهل بیت (ع) از فتوحات مانند: بشارت های پیامبر(ص) ، مشورت خلفاء با امام علی(ع) ، نقل برخی مورخان مبنی بر شرکت حسنین(ع) در فتوحات، شرکت یاران امام علی(ع) در فتوحات و...، همچنین با بررسی وارزیابی مستندات وشواهد عدم تأیید فتوحات از سوی اهل بیت(ع) مانند: روایاتی که ناظر به عدم مشروعیت فتوحات هستند و روایاتی که معیار مشروعیت جهاد (اذن امام) را بیان داشته که می توان عدم مشروعیت فتوحات را از آن ها استنباط کرد؛ به این نتیجه دست یافتیم که رویکرد اهل بیت(ع) به فتوحات مثبت نبوده است.
