مقدمه: هدف این پژوهش تدوین و استانداردسازی پرسشنامه سنجش هوش حرکتی- جسمانی در جامعه ایرانی بود. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر ترکیبی (کیفی و کمی) با طرح اکتشافی- مدل تدوین ابزار بود. در مرحله کیفی پس از اجرای 12 مصاحبه نیمه ساختاریافته، مقولات مرتبط گردآوری شد و درنهایت پس از بررسی روایی صوری و محتوایی پرسشنامه‌ای 36 سؤالی طراحی شد. در مرحله کمی، روایی و پایایی پرسشنامه محقق ساخته مورد بررسی قرار گرفت. نمونه آماری شامل 808 نفر نوجوان از پنج استان کشور بود که با روش نمونه‌گیری خوشه-ای چندمرحله‌ای پرسشنامه را تکمیل کردند. برای تعیین روایی هم‌زمان از آزمون استاندارد شایستگی حرکتی KTK3+ و جهت بررسی پایایی زمانی از آزمون مجدد و ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید. جهت تحلیل آماری از دو نرم‌افزار SPSS نسخه 26 و لیزرل نسخه 8/8 استفاده شد. یافته‌ها: با تحلیل عاملی اکتشافی پنج عامل آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت و مهارت، توانایی ادراکی، ارتباطات غیرکلامی، لذت و مشارکت از فعالیت‌های بدنی مختلف، یادگیری و تجربه مهارت‌های حرکتی شناسایی شدند و این پنج عامل 51 درصد واریانس کل را تبیین نمود. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که شاخص نیکویی برازش و شاخص برازش تطبیقی بالاتر از 90/0 می‌باشد. در روایی هم‌زمان همبستگی میان نمرات دو آزمون 51/0 و ضرایب آلفای کرونباخ (89/0) و همبستگی درون طبقه‌ای (87/0) به دست آمد. نتیجه‌گیری: به‌طورکلی می‌توان نتیجه گرفت که پرسشنامه هوش حرکتی – جسمانی از روایی و پایایی مناسب و قابل‌قبولی برخوردار است و با استفاده از این ابزار می‌توان هوش حرکتی – جسمانی را در نوجوانان بررسی کرد.
