این تحقیق به منظور مقایسه 10 رقم تجاری پسته از نظر مقاومت به یخبندان زمستانه انجام شد. علاوه بر این، تغییرات در غلظت کربوهیدراتهای محلول، پرولین، محتوای آب جوانه، ترکیبات فنلی، پروتئینهای محلول کل، مالون دی آلدهید ( MDA )، و پراکسید هیدروژن ( H2O2 ) در هر دو مرحله نمونه گیری و همچنین ارتباط آنها با تحمل به یخ زدگی بررسی شد. بعد از قرار دادن جوانه ها در معرض دماهای مختلف یخ زدگی (9-، 13-، 17-، 21-، -25- و 29- درجه سانتیگراد)، مقادیر LT50 جوانه ها با استفاده از اندازه گیری مقدار نشت الکترونی و میزان قهوه ای شدن جوانه ها مورد بررسی قرار گرفت. در دی ماه، ارقام چروکه، شاه پسند و رضایی بالاترین تحمل به یخ زدگی را نشان دادند که 50 درصد مرگ جوانه را به ترتیب در دمای 20/15-، 48/14- و 46/14- درجه سانتیگراد نشان دادند، در حالی که کمترین میزان تحمل به یخ زدگی مربوط به رقم کله قوچی بود که 50 درصد مرگ جوانه را در دمای 43/11- درجه سانتیگراد نشان داد. در اسفند ماه تحمل به یخ زدگی همه ارقام اندکی کاهش پیدا کرد (به طور متوسط 24/1 درجه سانتیگراد). در این دوره، ارقام سفید پسته، شاه پسند، عباس علی، کله قوچی و فندقی کمترین تحمل به یخ زدگی را نشان دادند، در حالی که ارقام رضایی، ممتاز و چروکه بالاترین مقاومت را بروز دادند. تفاوت های معنی داری در همه صفات ذکر شده در بالا در بین ارقام پسته در هر دو مرحله نمونه گیری وجود داشت. همبستگی های منفی بین مقادیر LT50 با کربوهیدراتهای محلول، پرولین، ترکیبات فنلی و پروتئینهای محلول کل مشاهده شد. علاوه بر این، بین مقادیر LT50 با غلظت MDA و H2O2 در هر دو تاریخ و با مقدار آب جوانه در اسفند ماه یک همبستگی مثبت وجود داشت. این نتایج نشان داد که مواد تنظیم کننده اسمزی شاخصهای با ارزشی برای نشان دادن تحمل به یخ زدگی در ارقام پسته هستند.
