آبتین عبادی عموقین

دی اکسیدکربن (CO2) یکی از گازهای گلخانه ای بوده که مقدار زیاد آن موجب آلودگی محیط زیست می گردد. امروزه توسعه جداسازی CO2 از جمله فرآیندهای مهم به شمار می آید. روش های فراوانی از جمله جذب شیمیایی (با آمین)، جذب فیزیکی و تقطیر جهت جداسازی CO2 از گازهای N2، H2 و CH4 وجود دارد. اما بسیاری از این روش ها به دلیل مشکلات فراوان از جمله مصرف انرژی بالا، کمتر مورد توجه قرار می گیرند. امروزه تکنولوژی جداسازی غشایی به دلیل مزایای فراوان از جمله مصرف انرژی کم، ساخت آسان و هزینه کمتر نسبت به سایر روش ها بسیار مورد توجه قرار گرفته است. غشاهای پلیمری مهمترین غشاهای مورد استفاده در جداسازی این گاز می باشند. در میان مواد غشایی پلیمری، پلی ایمیدها به دلیل مقاومت شیمیایی، پایداری دمایی و استحکام مکانیکی بالا بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. در این تحقیق سعی شده است که پلی ایمیدهای جدیدی با استفاده از دی انیدرید BCDA (که حاوی حلقه آلیفاتیک بجای حلقه ی فنیل است) و دی آمین های Durene و mPDA ساخته شود و با استفاده از این دو نوع پلیمر، غشاهای متراکمی به روش ریخته گری محلول/تبخیر حلال تهیه گردد، تا اثر گروه های متیل در بخش دی آمین و همچنین اثر جایگزینی حلقه فنیل با حلقه آلیفاتیک در بخش دی انیدرید، بر عملکرد غشاها در جداسازی گاز CO2 از گاز N2 بررسی گردد. عملکرد غشاها در جداسازی CO2 در فشار خوراک bar 10-2 و دمای °C25 مورد بررسی قرار گرفت. همچنین ضرایب نفوذ و انحلال این گازها محاسبه گردید. خصوصیت سنجی پلی ایمیدها و غشاهای ساخته شده از آن ها، توسط آزمون الکترونی پویشی (SEM)، گرماسنجی روبشی تفاضلی (DSC)، آنالیز وزنی حرارتی (TGA)، پراش پرتو ایکس (XRD) و طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (FTIR) بررسی شد. نتایج نشان داد که غشاهای BCDA-Durene تراوایی و گزینش پذیری بالاتری نسبت به غشاهای BCDA-mPDA دارند.