اصلاح داخلی یک ذره نانومتخلخل معدنی به عنوان روش جدیدی برای ارتقاء خواص جداسازی گاز در غشاهای شبکه آمیخته (MMMs) معرفی می شود. کشتی در بطری (SIB)، به عنوان یک رویکرد جدید در سنتز، برای محصور کردن یک کمپلکس درشت حلقوی از لیگاند نقره در زئولیت Y استفاده می شود که به ساخت یک نانوکامپوزیت میزبان-میهمان منجر می شود. سپس، این ماده سنتز شده در شبکه یک پلیمر شیشه ای وارد می شود تا در نهایت یک غشای شبکه آمیخته جدید برای جداسازی دی اکسیدکربن (CO2) ساخته شود. به این منظور از پلیمر سلولز استات (CA) که از تراوایی گاز نسبتاً کمی برخوردار است برای شبکه پلیمری غشا استفاده شده است تا موقعیتی مناسب برای دنبال کردن اثر ذرات نانومتخلخل هیبریدی سنتز شده فراهم شود. نتایج نشان داد که تراوایی CO2 و گزینش پذیری CO2/CH4 در حضور این ذارت در ساختار CA نسبت به CA خالص به ترتیب به اندازه 71/45% و 28/40% افزایش می یابد. می توان نتیجه گرفت که روش ارائه شده در این کار امکانی را ایجاد می کند تا غشاهای شبکه آمیخته جدیدی با ارتقای قابل توجهی در عملکرد غشاهای کنونی ساخته شود.
