تراوایی بالا موجب کاهش سطح غشا میشود و درنتیجه هزینهی سرمایهگذاری پایین میآید، گزینشپذیری بالا هم موجب خلوص محصول میشود. ازاینرو محققان در حال توسعهی موادی برای غشا هستند که هم تراوایی و هم گزینشپذیری بالایی داشته باشند و همچنین مقاومت بالایی در برابر اجزاء خوراک و شرایط عملیاتی ازخود نشان دهند. جداسازی گازها توسط غشاهای پلیمری منجر به موفقیتهای زیادی در فرِندهای جداسازی شده است. هرچند استفاده از غشاهای پلیمری به علت ضعفهایی مانند حلالهای محدود، مقاومت حرارتی و شیمیایی کم و به وجود آمدن پدیدهی تورم، محدودیتها و مشکلاتی را در غشا و فرآیند جداسازی ایجاد میکند. تلاش محققان بمنظور حذف این ضعف ها منجر به اصلاح غشای پلیمری و ساخت غشا با مواد غیر آلی شد. غشاهای غیر آلی علاوه بر توانایی مقاومت در دماهای بالا، ظرفیت و طول عمر بالایی را نیز در مقایسه با غشاهای پلیمری ازخود نشان میدهند. تحقیقات انجامشده برای غلبه بر محدودیتهای غشاهای پلیمری و غیرآلی و رسیدن به تراوایی بالا توأم با گزینش پذیری مناسب در فرآیندهای جداسازی، درنهایت منجر به توسعه غشاهای جدیدی شامل پرکنهای غیرآلی که روی شبکه پلیمری پخش شدهاند، شد که به آنها غشاهای شبکه آمیخته 1 میگویند. انتخاب نوع پلیمر و پرکن و مقدار پرکن مورد استفاده عوامل بسیار تأثیرگذار در عملکرد غشاهای شبکه آمیخته میباشند. همچنین برای انتخاب بهتر شبکه پلیمری و پرکن مناسب باید مکانیسم انتقال و اجزای گازی عبوری از بین غشا مورد توجه قرار گیرد.
