این مقاله، برگردان فارسی کتاب اسطوره‌های کهن را بر اساس الگوی «ارزیابی کیفیت ترجمه» و محتوا و اندبشۀ آن را ارزیابی می‌کند. مؤلف نشان می‌دهد داستان‌های قرآن قرآن در سایر کتب دینی ریشه دارد و می‌توان آن را از منظر نظریه‌های ادبیات شفاهی بررسی کرد. اما به چند دلیل، دوندس در بررسی قرآن به مثابه فولکلور موفق نیست. این مقاله، می‌کوشد از یک سو، آراء و دیدگاه‌های دوندس را درباره قرآن از حیث مولفه‌های محتوایی و به ویژه روش تحقیق دوندس، در پرتو آرای صاحبنظران و پژوهشگران قرآنی بررسی کند و از سوی دیگر، برگردان فارسی این کتاب را بر اساس الگوی «کیفیت ارزیابی ترجمه» در سطوح واژگانی، نحوی، و معنایی بررسی کند. در مجموع، به نظر می‌رسد تحلیل و تبیین دوندس از کیفیت آموزه‌های قرآنی و به ویژه قصه‌های قرآنی، سطحی و کم‌مایه است و به ویژگی‌های منحصر بفرد این قصه‌ها در بطن سوره‌ها، و اینکه این قصه‌ها صرفاً بستری و محملی برای تبیین آموزه‌های دین‌شناختی قرآن است، وقعی ننهاده است. با این حال، مترجم نیز هرچه به انتهای کتاب می‌رسد، تسلط نسبی خود را در فرایند برگردان متن اصلی نشان می‌دهد، درکل، ترجمه همچنان نیاز به ویراستاری ادبی دارد.
