قرآن پژوهی و به ویژه مطالعات ادبی-زبان شناختی قرآن و از آن میان زبان شناسی متن، از جمله حوزه های جذاب، دامن گستر و البته پرمساله در مراکز دانشگاهی غرب بوده و خیل کتاب ها و مقاله ها گواه این امر است. از این رو، آشنایی خوانندگان ایرانی و به ویژه قرآن پژوهان با این رویکردها امری ضروری به نظر می آید. مجموعه مقاله های این کتاب نیز با همین هدف گزینش و ترجمه شده است. این کتاب دو بخش دارد. بخش اول حاوی هشت مقاله از مستنصر میر استاد مسلمان پاکستانی الاصل مقیم آمریکاست که قرآن را عمدتاً از دیدگاه رهیافت های ادبی بررسی کرده است. از آن جمله است: قرآن به منزله اثری ادبی، ویژگیهای زبان قرآن، سوره به منزله کلیت، گفتگو در قرآن، کنایه در قرآن، طنز در قرآن و برخی فنون و صنایع ادبی در قرآن. در مجموع میر بر این باور است که در قرآن ویژگی های دین شناختی بر ویژگیهای ادبی نقش شده است. بخش دوم حاوی سه مقاله از حسین عبدالرئوف، استاد عراقی الاصل دانشگاه لیدز است. چارچوب نظری مباحث عبدالرئوف عمدتأ مبتنی بر زبان شناسی متن، کاربردشناسی، سبک شناسی و گفتمان کاوی قرآن است. این کتاب برای عموم علاقه مندان و به ویژه دانشجویان علوم و معارف قرآنی، دانشجویان ادبیات فارسی و زبان شناسی و عموم قرآن پژوهان دانشگاهی و غیردانشگاهی به کارآمدنی است.
