ابوالفضل براتی

در این تحقیق، ابتدا پلی استرهای بر پایه بتا-سیکلودکسترین با استفاده از واکنشگر های اتصال عرضی مناسب تهیه شده و سپس جهت کاهش مهاجرت نرم کننده دی (2-اتیل هگزیل)فتالات (DEHP) از پلی(وینیل کلراید)های نرم شده مصرفی در صنایع پزشکی و غذایی مورد استفاده و ارزیابی قرار گرفتند. این دسته از پلیمرها به دلیل داشتن گروه های استری و کربوکسیلیک اسید آزاد، دارای ساختاری متخلخل با سطح تماس بالا بوده و می توانند بطور مؤثری ترکیبات آروماتیک دارای گروه های قطبی را به دام اندازند. بنابراین می توان از این مواد برای جلوگیری از مهاجرت نرم کننده-های فتالاتی در ماتریس های پلیمری استفاده کرد. همچنین اثرات این پلی استرها بر روی بهبود خواص کاربردی سیستم پلی (وینیل الکل)/هیدروکسید لایه ای -دوگانه نیز مطالعه شد. این پژوهش در قالب سه کار به صورت مجزا انجام شده است. در کار اول، پلی(بتا- سیکلودکسترین- استر (β-CDP) بوسیله واکنش بتا-سیکلودکسترین و 3،'3، 4،'4- بنزوفنون تترا کربوکسیلیک دی انیدرید به عنوان عامل اتصال عرضی تهیه شد. ساختار شیمیایی پلی (بتا- سیکلودکسترین- استر) تشکیل شده از طریق تکنیک های اسپکتروسکوپی FT-IR، 1H-NMR و 13C-NMR تأیید شد. پلی(بتا- سیکلودکسترین- استر) تهیه شده به دلیل داشتن حلالیت بالا در آب، جهت کاهش مهاجرت نرم کننده DEHP در ماتریس پلی(وینیل کلراید) به صورت مستقیم قابل استفاده نمی باشد. برای برطرف کردن این مشکل، پلی(بتا- سیکلودکسترین- استر) به نانوذرات آهن متصل شد. از اینرو با استفاده از اتصال دهنده [3-(2, 3-اپوکسی پروپوکسی) پروپیل] تری متوکسی سیلان، سطح نانوذرات آهن با پلی(بتا- سیکلودکسترین- استر) اصلاح شیمیایی شد و کاربرد آنها به عنوان بازدارنده در مهاجرت نرم کننده DEHP در پلی(وینیل کلراید)های نرم شده مصرفی در صنایع پزشکی و غذایی بررسی شد. به منطور بررسی اثر این نانوبازدارنده ها بر روی مورفولوژی، خواص مکانیکی، خواص حرارتی و مهاجرت نرم کننده DEHP، فیلم های پلی(وینیل کلراید) نرم شده حاوی نانوبازدارند (MNP-CDP) با استفاده از روش قالب-گیری محلول تهیه شدند. میزان مهاجرتDEHP با استفاده از تکنیک کروماتوگرافی (GC) اندازه گیری شد. بر اساس نتایج بدست آمده، نانوبازدارنده ها باعث کاهش مهاجرت 65% درصدی نرم کننده DEHP شده و تأثیر منفی روی خواص مکانیکی و حرارتی فیلم های حاصل مشاهده نشد. در ک