دولت آل بویه در سال 333 هجری توانست بر بغداد پایتخت خلافت عباسی چیره شود و به عنوان امیرالامرا قدرت را در این شهر و حوزه خلافت عباسی به دست گیرد. آنها دولت ایرانی و شیعه مذهب بودند همین موضوع سبب شد تا نوع مناسبات آن ها با خلافت عباسی از اهمیت ویژه ای برخوردار شود. به نظر می رسد برای دولت آل بویه حفظ حکومت و ساختار سیاسی از اولویت اصلی برخوردار بود از این رو مناسبات آن ها با خلافت عباسی کاملاً تحت تاثیر این خواسته قرار داشت. با این حال می توان مناسبات خاندان بویه با خلافت را به دو دسته مناسبات واگرایانه و هم گرایانه تقسیم نمود که در خلال بررسی نوع مناسبات به موارد بسیاری برمی خوریم که نشان از تلاش دولت آل بویه برای حفظ شعائر فرهنگ ایران است. سوال اصلی پژوهش آن است که دولت آل بویه چه نوع مناسباتی با خلافت عباسی داشتند و از چه روش هایی برای حفظ فرهنگ و تمدن ایرانی بهره می برد.
