جامعه ایران در دوره قاجاریه علیرغم تمدن و فرهنگ کهنسال دیرین تقریباً یک جامعه قرون وسطایی با تعصبات ملی و مذهبی شدید بر روح و فکر اکثریت قریب به اتفاق این جامعه بود، مردم سخت پای بند آداب و سنت و رسوم ملی و شعائر مذهبی خود بوده و از هر گونه نفوذ و تاثیر شیوه جدید زندگی و تمدن غرب برکنار مانده بودند. عدم تماس با اروپائیان، آنها را به پیروی از طریقه سنت، واداشته بود. اما بعد از جنگ های ایران و روس کم کم با اعزام عده ای از دانشجویان به فرنگ، تاسیس دارالفنون، ورود مستشاران و سیاحان اروپایی به ایران ایرانیان با مظاهر غربی آشنا شدند. اما سیاحان غربی، برخی نیز صرفاً مأمور سیاسی دولت های غربی بودند که مأموریت آنها بررسی نقاط ضعف و قدرت نیروی سیاسی و نظامی ایران بود، این گزارشگران نیز علاوه بر شرح و تدوین مأموریت خود، میزان نفوذ و محبوبیت یا تنفر مردم را از حاکمیت گزارش می کردند، از این رو، سفرنامه ها به موضوع ها و مطالبی اشاره دارند که در منابع تاریخی معمولاً به آن اشاره نشده و یا این که از دیدگاه مورخان دارای اهمیت نبوده است
