چکیده تغییر و تحول از شاخصه های اصلی جامعه ایران عصر صفوی بود. در این دوره به واسطه دگرگونی هائی که در عرصه سیاسی پدیدار شد فضای مذهبی جامعه نیز تغییرات قابل توجه ای را تجربه نمود. در پیامد این تحولات عرصه های فکری و آموزشی نیز با رویکردهای جدیدی فعالیت خود را پی گرفتند. از این رو ساخت بناها و نهاد های آموزشی جدید مانند مدارس و ایجاد موقوفات جهت تامین هزینه های این مدارس و همچنین توجه به مقابر و بقعه های متبرک بیش از پیش مورد توجه حکومت و نهادهای دینی قرار گرفت. سوال اصلی پژوهش حاضر این است که با توجه به دگرگونی های سیاسی ـ فرهنگی و مذهبی به وجود آمده در عصر صفویه چه تغییراتی در نظام آموزشی ایران صورت گرفت و نقش آفرینان عرصه آموزش اعم از آموزش دهندگان و معلمان، آموزش گیرندگان و دانش آموزان، مواد آموزشی و فضاهای آموزشی چه ترتیب و صورت بندی داشتند؟ که در ادامه فرض پیش روی بر این اساس شکل می گیرد که دو عنصر سیاست و مذهب در جامعه عصر صفوی شاخص ترین عناصر تاثیر گذار و جهت دهنده به نظام آموزشی بودند. دستاوردهای پژوهشی حاکی از آن است که تغییرات بنیادی که در عرصه های سیاسی و فرهنگی صورت گرفت باعث کثرت اماکن آموزشی در قالب مدارس دینی و مساجد شد. همچنین منابع آموزشی و محتوای آثار تعلیمی به شدت تحت تاثیر فضای جدید رنگ و بوی شیعی به خود گرفت. در این تحقیق با استفاد از روش های تحقیق تاریخی و با رویکردهای کمی وکیفی به تحلیل و بررسی داده های فراهم شده از منابع و ماخذ این دوره پرداخته شده است.
