عباس صارمی

زمینه و هدف: دیابت به همراه مورفین با ایجاد استرس اکسیداتیو، آسیب­های متابولیسمی متعددی در بیضه­ ها ایجاد می ­کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی فزاینده با شدت متوسط بر برخی شاخص‌های اکسیدانی و آنتی‌اکسیدانی بافت بیضه موش‌های صحرایی دیابتی با سندرم حاد ترک مورفین انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه تجربی از 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار استفاده شد. موش‌ها به صورت تصادفی به 4 گروه 8 تایی تقسیم شدند: 1) کنترل دیابت، 2) دیابت مورفینی، 3) دیابت+تمرین مقاومتی، 4) دیابت مورفینی+ تمرین مقاومتی فزاینده با شدت متوسط. القاء دیابت و تجویز مورفین (سندرم حاد ترک مورفین) انجام شد. گروه‌های تمرین 8 هفته پروتکل تمرین مقاومتی را اجرا نمودند. در پایان مطالعه، شاخص‌های اکسیدانی و آنتی اکسیدانی شامل MDA،TAC ، GPX و SOD در بافت بیضه اندازه گیری گردید. یافته‌ها: غلظت شاخص اکسیدانی MDA گروه دیابت، نسبت به سایر گروه‌ها افزایش معناداری داشت (001/0P=). با این حال تمرین مقاومتی فزاینده باعث کاهش معنادار غلظت MDA (001/0P=) و افزایش معنادار میزان شاخص های آنتی اکسیدانی TAC، GPX و SOD (001/0P=) سایر گروه‌ها در مقایسه با گروه دیابت گردید. نتیجه‌گیری: تمرین مقاومتی فزاینده با شدت متوسط باعث کاهش شاخص اکسیدانی و افزایش شاخص‌های آنتی‌اکسیدانی در بافت بیضه موش‌ها‌ی دیابتی همراه با سندرم ترک مورفین شد و این ممکن است نشان دهنده کاهش عوارض ناباروری در موش‌ها ‌باشد.