1403/09/25
عباس صارمی

عباس صارمی

مرتبه علمی: استاد
ارکید: https://orcid.org/0000-0002-0113-1497
تحصیلات: دکترای تخصصی
اسکاپوس: 35798830100
دانشکده: دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی
نشانی: دانشگاه اراک، گروه فیزیولوژی و آسیب شناسی ورزشی
تلفن:

مشخصات پژوهش

عنوان
اثر هشت هفته تمرین استقامتی بر برخی شاخص‌های اکسیدانی و آنتی‌اکسیدانی بافت بیضه موش‌های صحرایی دیابتی همراه با سندروم حاد ترک مورفین
نوع پژوهش
مقاله چاپ‌شده
کلیدواژه‌ها
تمرین استقامتی، دیابت، مورفین، مالون‌دی‌آلدئید، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام، گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتاز
سال 1403
مجله ماهنامه علمی پ‍ژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
شناسه DOI
پژوهشگران محمد پرستش ، عباس صارمی

چکیده

مقدمه: دیابت به همراه مورفین با ایجاد استرس اکسیداتیو، آسیب‌های متابولیسمی متعددی در بیضه‌ها ایجاد می‌کند. این مطالعه با هدف کاهش عوارض اکسیداتیو ناشی از دیابت و مورفین بر کیفیت باروری مردان با کمک تمرین هوازی فزاینده با شدت متوسط صورت گرفت. روش بررسی: از 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در این مطالعه تجربی استفاده شد. موش‌ها به صورت تصادفی به 4 گروه 8 تایی تقسیم شدند: کنترل دیابت (D)، دیابت مورفینی (D.M)، دیابت+ تمرین استقامتی (D+ ET)، دیابت مورفینی+ تمرین استقامتی (D. M+ET). سپس القاء دیابت و مورفین انجام شد. گروه‌های تمرین 8 هفته پروتکل تمرین استقامتی را اجرا نمودند. در پایان مطالعه همه موش‌‌ها کشته شدند و بافت بیضه آن‌ها جدا شد. شاخص‌های اکسیدانی و آنتی اکسیدانی این مطالعه اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارSPSS نسخه 16 و با استفاده از از آزمون تحلیل واریانس یک راهه در سطح معنا‌داری 05/0 بررسی شدند. نتایج: نتایج نشان داد غلظت شاخص اکسیدانی MDA گروه دیابت، نسبت به سایر گروها افزایش معناداری داشت (0/001 =p). با این‌حال تمرین استقامتی فزاینده باعث کاهش معنادار غلظت MDA (0/001 =p) و افزایش معنادار میزان شاخص های آنتی اکسیدانی TAC، GPX و SOD(0/001 =p) سایر گروه‌ها در مقایسه با گروه دیابت شد. نتیجه‌گیری: تحقیق حاضر نشان داد که تمرین استقامتی فزاینده با شدت متوسط باعث کاهش شاخص اکسیدانی و افزایش شاخص‌های آنتی اکسیدانی در بافت بیضه موش‌ها‌ی دیابتی همراه با سندروم ترک شد. و این نشان دهنده کاهش عوارض ناباروری در موش‌ها می‌باشد.