عباس صارمی

زمینه و هدف: استرس اکسیداتیو در پی فعالیت بدنی در بافتهای مختلف بدن اتفاق میافتد و بر ظرفیت آنتی اکسیدانت اثر میگذارد که میتواند بر باروری مردان به صورت منفی اثرگذار باشد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر تمرین مقاومتی فزاینده بر فشار اکسایشی و کیفیت اسپرماتوژنز بود. مواد و روشها: 20 سر موش صحرایی نر از نژاد اسپراگ داولی (وزن 200 تا 250 گرم، سن 4 ماهگی) به طور تصادفی به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. برنامه ورزشی شامل بالا رفتن از نردبان با حمل بار آویزان به دم حیوان به مدت 8 هفته ( 5 روز در هفته، 3 نوبت 4 تکراری) بود. در طول برنامه، وزنهها به تدریج افزایش و این میزان در هفته آخر به 200 درصد وزن حیوان رسید. بعد از این مداخله، موشها بیهوش شدند و بافت بیضه با استفاده از روش فرپ برای ارزیابی شاخص مالون دی آلدئید به عنوان یک مارکر استرس اکسیداتیو و برای تعیین ظرفیت ضد اکسایشی جدا گردید. مراحل تثبیت، پردازش، برش بافت بیضه و در نهایت رنگآمیزی به روش هماتوکسیلین و ائوزین ارزیابی گردید. کیفیت اسپرماتوژنز بر اساس روش جانسون نمرهدهی شد. برای تحلیل دادهها از آزمون تی مستقل منظور گردید. p<0/ استفاده و سطح معنیداریافتهها: سطوح مالوندیآلدئید در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل افزایش یافت ظرفیت ضد .(p=0/ درگروه تمرین نیز کیفیت اسپرماتوژنز کمتر بود ( 013 .(p=0/01) اکسایشی در گروه تمرین مقداری بیشتر از گروه کنترل بود که تفاوت معناداری وجود .(p=0/ نداشت ( 83 نتیجهگیری: یافتهها نشان میدهد که تمرینات مقاومتی فزاینده ممکن است به دلیل افزایش فشار اکسایشی بر کیفیت اسپرماتوژنز و سیستم باروری مردان اثر منفی داشته باشد.