دانشجوی فعال به صورت تصادفی در چهار گروه قرار گرفتند: یک جلسه تمرین تناوبی شدید، دو جلسه تمرین تناوبی شدید، چهار جلسه تمرین تناوبی شدید و کنترل. گروههای تمرین و کنترل در یک تست فزاینده روی چرخ کارسنج 2 و 4 جلسه تمرین تناوبی انجام دادند. دو روز ، شرکت کردند. پس از دو روز از اجرای پیش آزمون گروههای تمرینی، 1 بعد از اتمام برنامه تمرینی، پس آزمون از گرو ههای تحقیق گرفته شد. شاخص های پویایی اکسیژن به وسیله دستگاه گاز آنالایزر به روش نفس به نفس حین پی شآزمون و پس آزمون اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که یک جلسه تمرین دو جلسه تمرین تناوبی موجب بهبود برخی شاخص های .(P>0/ تناوبی تأثیری بر شاخصهای پویایی اکسیژن ندارد ( 05 اما بر ثابت زمانی اول تأثیری ،(P<0/ کسر اکسیژن و ثابت زمانی دوم شد ( 05 ،Vo2max پویایی اکسیژن از جمله کسر ،Vo2max به علاوه، چهار جلسه تمرین تناوبی با بهبود تمام شاخصهای پویایی اکسیژن یعنی .(P>0/ نداشت ( 05 ظاهراً چهار جلسه تمرین تناوبی شدید حداقل زمان لازم برای .(P<0/ اکسیژن، ثابت زمانی اول و دوم همراه بود ( 05 بهبود شاخصهای پویایی اکسیژن است و از لحاظ کاربردی مربیان می توانند این نوع تمرینات را برای بهبود سریع تر عملکرد هوازی و بی هوازی در برنامه تمرینی قرار دهند.
