عباس صالحی کیا

چکیده اهداف: ﻫﺪف از ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ، ﺑﺮرﺳﯽ اثر 8 هفته تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی پروتئین–D سورفکتانت (SPD) موش‎های صحرایی پس از القاء دیابت توسط استرپتوزوتوسین- نیکوتین آمید بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 48 ﺳﺮ موش صحرایی از ﻧﮋاد وﯾﺴﺘﺎر ﺑﺎ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ وزن 60±200 ﮔﺮم ﺑﻪﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﯽ در چهار ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل سالم، کنترل دیابتی، سالم تمرین مقاومتی و دیابتی ﺗﻤﺮﯾﻦ مقاومتی ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﺟﻬﺖ اﻟﻘﺎی دﯾﺎﺑﺖ، از روش ﺗﺰرﯾﻖ درون ﺻﻔﺎﻗﯽ MG/KG 120 ﻣﺤﻠﻮل نیکوتین آمید به همراه MG/KG 65 ﻣﺤﻠﻮل STZ اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﯾﺪ. ﭘﺮوﺗﮑﻞ ﺗﻤﺮﯾﻦ اﺳﺘﻘﺎﻣﺘﯽ ﺑﺎ ﺷﺪت ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺑﻪ ﻣﺪت 8 ﻫﻔﺘﻪ اﻧﺠﺎم ﮔردید و 24 ﺳﺎﻋﺖ ﭘﺲ از آﺧﺮﯾﻦ ﺟﻠﺴﮥ ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﺗﺸﺮﯾﺢ و سرم خون موش‎های صحرایی جهت بررسی جمع آوری شدند. داده‎ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ ﯾﮏ ﻃﺮﻓﻪ (ONE-WAY ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0 بررسی شدند. یافته ها: تمرین مقاومتی موجب کاهش معنا‎دار قند خون گروه تمرین مقاومتی دیابتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (000/0=P). سطوح SPD در گروه کنترل دیابتی نسبت به کنترل سالم کاهش معناداری (001/0=P) و شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) افزایش معناداری (000/0=P) یافت. 8 هفته تمرین مقاومتی موجب افزایش معنادار درSPD (041/0P=) در گروه تمرین مقاومتی دیابتی نسبت به گروه کننترل دیابتی شد. همچنین تمرین موجب کاهش معنادار شاخص مقاومت به انسولین (000/0=P) و انسولین (029/0=P) در گروه تمرین مقاومتی دیابتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد. نتیجه گیری: به نظر می‎رسد تمرین مقاومتی از طریق افزایش سطوح سرمSPD موجب بهبود شاخص مقاومت به انسولین در موش‎های دیابتی نوع 2 می‎شود. کلید واژه ها: استرپتوزوتوسین- نیکوتین آمید، پروتئین– D سورفکتانت، انسولین، تمرین.